ေႏြရာသီရဲ႕ညေနခင္းေလးတစ္ခုေပါ့။ခ်စ္သူကုိစျပီးေတြ႕ဆံုခဲ့တာပါ။
ပုစၧာမဆန္ပါဘူး။ပေဟ႒ိမရွိပါဘူး။ခ်စ္သူကုိရုိးစင္းစြာေတြ႕ဆံုခဲ့ျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ေန႕ေတြက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခ်စ္သူကုိစျပီး
ေတြ႕ဆံုခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးဆီ ေမွ်ာ္ေနမိျပန္သည္။ပင့္သက္ကိုနင့္ေန
ေအာင္ရႈိက္ရင္း ခ်စ္သူမျမင္ႏုိင္တဲ့အကြယ္ကေလးကေန ခ်စ္သူရဲ႕
ေရြမ်က္ႏွာေလးကိုေငးၾကည္႕ေနမိသည္။ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကုိအလကၤာ
လုိဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ေလျပည္ေလညွင္းမ်ားစြာဟာ ပန္းရနံ႕
အသစ္ေတြဖြင့္လွစ္ယူေဆာင္လာၾကတယ္။သူ႕ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္ဆုိတါ
ကေတာ့ေသခ်ာလြန္းမကေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။ခ်စ္သူကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္
ကိုသိမည္ေတာင္မထင္ပါဘူး။သိခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ေတာင္ ေလထဲမွာလြင့္
၀ဲျပီးပါလာတဲ့ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးတလံုးလုိပဲကၽြန္ေတာ့္အေပၚသေဘါ
ထားမွာပါ။ အာေငြ႕နဲ႕၀ုိင္းမႈတ္လုိ႕ပူေဖာင္းေလး ''ေဖာင္း''ခနဲစုတ္ျပတ္
သြားခဲ့ရင္လက္ခုပ္မ်ားတီးဦးမလားမသိ။ခ်စ္သူစီးနင္းထားတဲ့ အဲဒီေန႕
ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာေရြအတိျပီးေတာ့အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ထပ္ခါ
တလဲမက္ေနခဲ့တာပါ။ေခတ္အဆက္ဆက္နာမည္ၾကီးလာခဲ့တဲ့ အဲဒီ..
အခ်စ္အေပၚသူ႕နဲ႕ေတြ႕ျပီးခ်ိန္မွ ကၽြန္ေတာ္အရူးအမူးတြယ္ဖက္မိတယ္။
Sunday, May 24, 2009
No comments:
Post a Comment