(၉၅) တခါတုန္းကတနဂၤေႏြ

(4.8.2010) ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔မွာအမွတ္တရျပန္ေရးျဖစ္တယ္။
သူမနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကအလြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြျဖစ္တတ္
တာက တႀကိမ္တခါတည္းွမဟုတ္တတ္ခဲ့ပါ။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုသာစြဲစြဲျမဲျမဲ၀တ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ကဒီေန႔မွထူးထူးျခားျခား၊
အေမဆင္ေပးထားတဲ့လံုခ်ည္အသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔အျပတ္သတ္သားနားၿပီး
သူမေစ်းသုိ႔လာရာလမ္းမွာရပ္ေစာင့္ရင္း၊ခုန္ေနတဲ့ရင္ကုိအသာထိန္းရင္းေတြး
ထားခဲ့ေသာစကားလံုးေတြကုိလည္းေမ့မသြားဖုိ႔တတြတ္တြတ္စကားလံုးစီရေသး။
ကုိယ့္နံေဘးကတုိးတုိးတိတ္တိတ္ေျပာရင္းျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္ ဒီလူေတြကုိယ့္
အေၾကာင္းမ်ားေျပာသလားလိပ္ျပာမလံုခ်င္။
ဒီၾကားထဲမ၀တ္တတ္ပဲ၀တ္ထားတဲ့လံုခ်ည္ကလဲ ခဏခဏေျပေလ်ာက်ေနလုိ႔
ျပန္၀တ္ေနရတာကၾကာ၊သူမကလဲ ပံုမွန္ေရာက္လာေနက်အခ်ိန္ထက္ေနာက္က်
လုိ႔၊ေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလား၊ေစာင့္တလက္စမထူးပါဘူး၊အခ်ိန္ကုန္သည္ထိ
ေအာင္ေစာင့္မည္အားတင္း၊
အခ်ိန္ကလဲၾကာသထက္ၾကာလာတယ္။ေစ်းတံခါးလဲပြင့္မလာခဲ့ဘူး၊မသကၤာလို႔
လက္ပတ္နာရီထဲေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ sunday တဲ့။ဒီေန႔ကေစ်းပိတ္ထားတဲ့
တနဂၤေႏြေန႔ႀကီးပါလား။ကုိယ့္နံဖူးကုိယ္ျပန္ရုိက္မိေတာ့မွ ပတ္၀န္းက်င္ကုိလိပ္ျပာ
မလံုခ်င္။ရီလဲရီခ်င္၊စိတ္ဆုိးရေအာင္ကလဲဘယ္သူ႔ကုိစိတ္ဆုိးရမလဲမသိျပန္၊
ေၾသာ္....ခက္ရပါလားစပယ္ျဖဴ။

(၉၄) ဒဏ္ရာမဲ့အနာ

မာယာေတြမရွိ
ကဗ်ာေတြနဲ႔သာခ်စ္ျခင္းတည္
ၾကာရွည္ျမိဳသိပ္၊ကြယ္၀ွက္ခဲ့သူ
ဒဏ္ရာမမည္၊ေန႔ညရယ္မသိ
ယုယပုိက္ေထြး၊ျမင္ရံုေလးသာ
ေ၀းကခုိးေငး၊ႏႈတ္ေရးဆိတ္ေန
ဒီလုိနဲ႔ေလ ေ၀းၾကမည္လားစပယ္။

(၉၃) တပုိင္းတစ

တခါတေလေတာ့လဲေတြးမိပါရဲ႕....
ဘယ္ေတာ့မွပြင့္မွာမဟုတ္တဲ့ တံခါးကုိပဲ
လက္ဆစ္ေတြနာလာတဲ့အထိ
အခါခါ ေခါက္ေနမိသလားလုိ႔။

(၉၂) ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ပံုတူ (29.7.2010) THU

သူမကုိ invite လုပ္ထားၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာမွာစကားေျပာခြင့္ရတယ္။
အဲဒီေန႔က 29.7.2010။ online ေပၚမွာသူမရဲ႔ account ေလးဖ်တ္ခနဲ
ေပၚလာေတာ့့ကၽြန္ေတာ္အသက္ရႈခဏရပ္သြားတယ္။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ပဲဆြံ႔အေနခဲ့တယ္။
keyboard ေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ားေတြဘာေၾကာင့္မ်ား
ေအးစက္ေနတာလဲ။ထုိင္ခံုမွာထုိင္ေနလ်က္နဲ႔ေနလ်က္ ရင္ဘတ္အစံုက
တာေ၀းေျပးလာခဲ့တဲ့အေျပးသမားတေယာက္လုိအခုန္ျမန္လြန္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ပါၿပီ။သူမဟာကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲမွာတခါမွမခံစားခဲ့ဖူးတဲ့
နက္ရႈိင္းေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။
သူမ ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိခ်စ္တတ္လားမသိဘူးေနာ္။
ကၽြန္ေတာ္က သူမကုိစပယ္ျဖဴပန္းေလးတစ္ပြင့္အျဖစ္တင္စားတတ္တာကုိ
သူမသိရဲ႔လား။ရုိးစင္းေအးခ်မ္းတဲ့စပယ္ျဖဴပန္းေလးတပြင့္နဲ႔ သူမနဲ႔သိပ္ကုိ
လုိက္ဖက္တယ္ထင္မိတယ္။စပယ္ျဖဴ 'သူမ' ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အိပ္မက္ခ်ိဳ။

(၉၁) တဖက္သတ္

တဖက္သတ္မုိ႔ပါ
ဖြင့္ဟခ်င္ေပမယ့္ နားေထာင္သူမရွိခဲ့
တဖက္သတ္မုိ႔ပါ
အၾကင္နာအၾကည့္ေတြလညး္ လက္ခံသူမဲ့လုိ႔
တဖက္သတ္ပါပဲ
တိတ္တဆိတ္ေနာက္ကြယ္က
ၾကိတ္မွိတ္ငုိေၾကြး ျဖဴစင္တဲ့မင္းအျပံဳးေလးနဲ႔
ႏွစ္သိမ့္ခြင့္ေလးေတာင္မရွိခဲ့လုိ႕
ရင္ခြင္တခုလံုးကြဲေၾကခဲ့ရၿပီ
တဖက္သတ္နဲ႔ပဲ
ငါ့ခံစားခ်က္ေတြ အသိအမွတ္ျပဳသူမဲ့လုိ႕
အနီးကပ္ဆံုးေနာက္ကြယ္တေနရာက
ေပးဆပ္ရင္းနဲ႕ငါဆက္ခ်စ္ေနပါရေစ
နင္ကမသိႏုိင္ခဲ့ဘူးေနာ္

ညီမငယ္ ေႏြးရည္မြန္ရဲ႔ ကဗ်ာလက္ေဆာင္ေလးပါ။
ကဗ်ာေလးအတြက္ညီမေလးေႏြးေႏြးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
29.7.2010.

(၉၀) ခံစားခ်က္နဲ႔ထပ္တူက်ေသာသီခ်င္းတပုဒ္

ျကင္နာသူေရ အသိမွတ္မျပဳတဲ့ဒီအခ်စ္မ်ား
ရင္မွာအရႈံးေပးရင္းနဲ႔ အဆံုးတသက္ထိကုိယ္ခ်စ္မွာ
မပန္ဆင္ခ်င္ေန ပန္းကေလးပြင့္ခဲ့တယ္သိလား။
မင္းအတြက္အခ်စ္ေတြနဲ႔ရင္ထဲမွာ အဆံုးတသက္ထိ
ကုိယ္ေလခ်စ္မွာ...

ရင္မွာပြင့္ေသာပန္းျဖဴပြင့္ေလး
သူမ...ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေလးေပါ့။

(၈၉) ေပ်ာ္ခဲ့ရေသာေန႔ေလးတစ္ရက္

အဲဒီေန႔က စပယ္ျဖဴ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာဆုိင္ေလးမွာအင္တာနက္လာသံုးတယ္။
အတုိင္းမသိေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔အတူကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္လုိေပါ့။
သူ႔ရဲ႕ Gmail Account ကုိေတာင္းေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ရမယ္ထင္လားတဲ။့
ေကာင္မေလးေရ...မင္းနဲ႔ပတ္သက္လာရင္လြယ္လြယ္ကူကူဆုိတဲ့စကားလံုးက
ကုိယ္ဆီမွာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။မင္းကိုတန္ဖုိးထားခ်စ္ခဲ့တယ္။တန္ဖိုးထားခ်စ္ခဲ့လုိ႔လဲ
စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္ေစရာမွန္သမွ်   မင္းကိုမေပးျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ဖယ္ရင္း အခ်ိ္န္ေတြၾကာခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။
ကုိယ္ မင္းရဲ႕လွေသာအျပံဳးေလးေတြလြင့္ပါးမွာေသေအာင္ေၾကာက္ေသာ
ခ်စ္ရသူပါစပယ္ျဖဴ။
မင္းရဲ႕Gmail accout က (×××××)       ဆုိတာသိခြင့္ရလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္မင္းခြင့္မျပဳဘူးဆုိရင္ မဆက္သြယ္ပါဘူး

(၈၈ ) ဒုိင္ယာရီ

ထုတ္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလုိ႔စိတ္ကူးဖူးတယ္။ျပာမႈန္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ဖုိ႔
ေတြးဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ တရၾကမ္း၀ါးၿမိဳေနတဲ့မီးေတာက္ေတြၾကားမွာဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်စ္ဖ်စ္
နာက်င္စြာညည္းတြားေနရွာမယ့္စာမ်က္ႏွာေလးေတြရဲ႔နာက်င္မႈကုိခံစားေနလုိက္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာအဲဒီေလာက္ထိသတၱိမရွိခဲ့ပါဘူး။
မေပးျဖစ္ေတာ့ရင္လဲသိမ္းထားလုိက္ပါရေစ။ဒဏ္ရာျပတုိက္ေလးတခုအျဖစ္ေပါ့။
ဒုိင္ယာရီေလးထဲမွာသူနဲ႔ပထမဆံုးဆံုဆည္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ေလးရွိမယ္။
ၾကည္ႏူးခဲ့ရာအေတြးေတြ၊ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့စကားလံုးတုိင္း၊ဆံုးရႈံးမွာစုိးရြံ႔ပူပန္မႈေတြ၊ခံစားခ်က္ေနာက္ကိုလုိက္တတ္တဲ့မ်က္ရည္စေတြ၊တိတ္တိတ္ေလးခုိးေငးခဲ့ရတဲ့
လွတစ္မ်က္ႏွာ၊ၾကည္စင္တဲ့အျပံဳးေလး၊ႏူးညံ့တဲ့ေျခလွမ္းတုိင္း....
အုိ….မ်ားစြာ၊မ်ားစြာပါပဲေလ။
သူမပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တုိင္းမွာဒုိင္ယာရီေလးက  ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕
တစ္စိတ္တပုိင္းပဲ။ရွင္သန္ခဲ့ရာနာရီတုိင္း၊စကၠန္႔ုတုိင္းဟာ သူမရဲ႔အေၾကာင္းအရာ
မ်ားနဲ႔ဒုိင္ယာရီေလးထဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ေနခဲ့တယ္။
သူမကိုလက္လြတ္ဆံုးရႈံးလုိက္ရမယ့္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ဒုိင္ယာရီေလးလဲ ကၽြန္ေတာ္
နဲ႔အတူေသဆံုးသြားမွာလား။
ပုိင္ဆုိင္လုိတဲ့ပန္းေလးတပြင့္ကုိ တပါးသူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာျမင္ေနရျခင္းကုိရင္ဆုိင္ရဲတဲ့
သတၱိမရွိတာကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံပါရေစ။
မတူညီတာေတြမ်ားခဲ့ပါတယ္။ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာဘ၀၊ဆႏၵတစ္ခုရဲ႕မေျပလည္မႈ၊သူမက
ေရႊမႈန္ႀကဲတဲ့မုိးေကာင္းကင္ေလး၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျမက္ရုိင္းပင္ေလးေပါ့။
ဘယ္လုိအေျခေနမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီပန္းပြင့္ေလးကုိပဲကၽြန္ေတာ္ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့တယ္။

(၈၇) ခံစားခ်က္

သူ့နာမည္ေလး တီးတုိးရြတ္ဆုိမိ
ေ၀းရမည္ဆုိတဲ့ အသိတခ်က္နဲ့တင္
ဘ၀ကအခါခါေသတယ္။

(၈၆) ဒုိင္ယာရီရဲ႔ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ

နင္းစက္လက္တြဲခုိေနတဲ့ စပယ္ျဖဴေလးေရ
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကုိ
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။
တခ်ိဳလူေတြကဘ၀မွာၾကယ္ေတြေၾကြက်ခဲ့ဖူးသတဲ့
ျငိမ္သက္စြာခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက...
ေနေတြလေတြေတာင္ေၾကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။
သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ကံႀကံဳရင္ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့လုိ႔
ကံမေကာင္းသူတုိ႔ရဲ႕မႈိင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြအျပိဳင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ
ေလရုိင္းေတြ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲခံရတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္စလုိျပာညုိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့ မနက္ျဖန္ခါဟာနာမည္ဆုိးမရွိပါဘူး
ဒါေပမယ့္...လြမ္းဆြတ္ေနသူတေယာက္ရဲ့
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာအိပ္မက္မ်ား
နင္းဆီေျခြရထားမွာ စူုးစူး၀ါး၀ါးဥျသဆြဲပစ္လုိက္တယ္
ဒီည၊ေနာက္ညဘယ္လုိမွနိဂုံးခ်ဳပ္လုိ့မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလုိၾကမ္းတဲ့ အလကၤာ
နတ္ဆုိးေတြအိပ္မွတိတ္တဆိတ္ကိုယ္ေရးလုိက္တယ္
ေပ်ာ္ခြင့္မပုိင္ေသာဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ၌
နတ္သူရူးတုိ႔ႀကဲပက္တဲ့အက္ဆစ္တစက္လုိ
ရွ..အက္..ေျက..ကြဲ
မင္နီေတြ ရဲ လုိ႔ေပါ့ကြယ္။

(၈၅) သို႔...စပယ္ျဖဴ

သုိ႔…..
စပယ္ျဖဴလုိ႔ေခၚပါရေစ။စပယ္ျဖဴပန္းေလးတစ္ပြင့္လုိျဖဴစင္ရွင္းသန္႔လြန္းတဲ့အလွကုိျမတ္ႏုိးမိခဲ့တယ္။
စေတြ႔တဲ့ေန႔ကစၿပီးဒီေန႔ထိတုိင္စပယ္ျဖဴကတုိ႔အိပ္မက္၊တုိ႔အေတြးရာ၊ရင္ထဲမွာေနရာယူစုိးမုိးေနခဲ့
တယ္။တိတ္တိတ္ေလးစြဲလမ္းေနခဲ့တဲ့ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုရင္ဖြင့္ေျပာျပခ်င္မိတယ္။ေျပာခြင့္
မဲ့စြာကုန္ဆံုးသြားတဲ့ေန႔ရက္ေတြကုိလဲစုိးရိမ္ေမာမိတယ္။ၿမိဳသိပ္သိမ္းဆည္းထားရတဲ့အျဖစ္ကတ
ကယ္တမ္းက်ေတာ့ပင္ပန္းလြန္းတယ္ေလ။
ရက္လမ်ားစြာသုိ၀ွက္သိမ္းဆည္းထားခဲ့တဲ့ရင္တြင္းစကားေတြကုိဖြင့္ေျပာခြင့္ရွိပါရေစ။စပယ္ျဖဴကို
တုိ႔သိပ္ခ်စ္တယ္။ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲသြားတဲ့ပကတိႏွလံုးေသြးစက္ရဲ႔ျမတ္ႏုိးျခင္းေတြနဲ႔ပါ။
မျမင္ေနရရင္လြမ္းတယ္။ျမင္ေတြ႔စဥ္တုိင္းလဲပုိျပီးေတာ့ျမတ္ႏုိးလာမိတယ္။ကံၾကမၼာကိုမယံုၾကည္
ခဲ့ဖူးပါဘူး။ဒါေပမယ့္…စပယ္ျဖဴဆီကတုန္႔ျပန္လာမႈကုိေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။တုိ႔ရဲ႔တစ္ေန႔တာ
အခ်ိန္မ်ားဟာစပယ္ျဖဴအသိမွတ္ျပဳမယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေအာက္မွာရွင္သန္လာခဲ့တာပါ။တုိ႔ေမွ်ာ္လင့္
ေနတယ္ဆုိတာစပယ္ျဖဴအသိမွတ္ျပဳေပးပါလား။

(၈၄) သျက္န္အၾကိဳေန႔ 13.4.2010. (8:43)

အတာသႀကၤန္ႏွစ္ကူးရဲ႕ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရတဲ့ေန႔ေလးေပါ့။
ႏိုးတ၀က္အိပ္တ၀က္နဲ႔စိုးထိတ္စိတ္မွာ ခုန္ေနတဲ့ရင္ကုိျငိမ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း
ေတြ႔ရင္ေျပာမယ့္စကားေတြကုိလဲ ႏႈတ္ကတဖြဖြရြတ္လုိ႔ အရူးတေယာက္လုိပဲ။
မနက္ခင္းေရာင္နီမလာခင္ႏုိးေနခဲ့တယ္။သူမကိုျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာေလးဆီကေန
သူမရဲ႕အရိပ္ကေလးကုိ ျမင္ရႏုိးႏုိး ကိုယ္ခုိးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
မနက္(5:56)
သူမအိပ္ရာကႏုိးျပီလား။တခါမွမလုပ္ဖူးတဲ့အလုပ္ကုိအစီစဥ္တက်ျဖစ္ဖုိ႔ေတြးေတါ၊
ဖလားခြက္ေလးနဲ့သြားေလာင္းရင္ေကာင္းမလား၊အလႈခံထင္လုိ႔ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ့
ဆုိရင္ ကုိယ္ေျကကြဲရမွာ။ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ရမွာလဲ။ဘယ္သူဆီမွာခြင့္ေတာင္းရမွာလဲ။
ခြင့္ျပဳပါ့မလား။
တေတြေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆံုးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြ(7:30)
အခုထက္ထိဆံုးျဖတ္ရခက္တုန္း။တကယ္သြားမယ္ဆုိေတာ့မွေျခလွမ္းတုိ႔ကေနရာက
မေရြ႔ခ်င္။ဓာတ္တုိင္ႏွစ္တုိင္စာအကြာေ၀းက ကုိယ့္အတြက္မုိင္ေထာင္မ်ားစြာေ၀းတဲ့
ခရီးတခုအလား။
(8:43)
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်အျပီး ပထမဆံုးလွမ္းလုိက္တဲ့ေျခလွမ္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔
မရေတာ့။အရမ္းခုန္လြန္းေနခဲ့တယ္။ေရာက္ျပီးမွ ျပန္ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ကိုမနည္း
ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။
စပယ္ျဖဴ...နင့္ကိုေတြ႔ရင္ပုိဆုိးတာေပါ့။ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႔အသံေတြတုန္ရီေန
သလား။ေရခြက္ကိုကုိင္ထားတဲ့ ကုိယ့္လက္ေတြတုန္ေနတာေတာ့သိတယ္။
ကုိယ့္ေရွ ့မွာေျခစံုလာရပ္တဲ့နတ္မိမယ္ေလး၊စိတ္ထဲအသံတိတ္ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ပုခံုးႏုႏုေလးေပၚကစီးက်ေနတဲ့ေရစက္ေလးေတြလုိ စပယ္ျဖဴနင့္ဘ၀ေလး ျငိမ္းေအးခ်မ္းျမပါေစ။

(၈၃) စပယ္ျဖဴ (၁)

ခ်စ္သူ...
သင့္ႏွလံုးသားသည္ ပ်ားသုိ႔ခ်ိဳ၏
သုိ႔ျပီးတကား
ဓားသြားမူထက္စြာ၏

ေဆာင္းဦးေပါက္ညမ်ားရဲ႔
ပြင့္ဦးစပယ္ျဖဴဟာ ငါ့သခင္မ
ငါ့ဘ၀ရဲ႔ကုိယ္ပြားအသက္ပါ။
မင္းဘ၀နဲ႔ငါရွင္သန္တယ္။
ပ်ိဳရြယ္ျခင္း၊ခ်ိဳျမတဲ့အဆိပ္
အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ထဲက
နတ္သမီးတပါးရဲ႔အလွကုိ ငါမွတ္မိခဲ့ျပီ။
ဒီဇင္ဘာမွာ ႏွင္းက်တယ္။
တစ္လလံုးပါပဲ
ပထမဆံုးႏွင္းပြင့္ကေတာ့သူေပါ့ကြယ္။
ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴျဖဴ ငန္းေမြးေတာင္အသြင္တူေသာ
ႏူးညံ့ေခ်ာႏုျခင္းနဲ႔ ငါ့ရဲ႔အသက္
အိပ္မက္အျပံဳးရွင္ေပါ့
သူ...စပယ္ျဖဴေလ။

စပယ္ျဖဴ...မင္းဘယ္သူလဲ
ငါကလြဲလုိ႔ မင္းေတာင္မသိ ျမတ္ႏုိးမိသူပါ။
သူဟာ ငါ့ဘ၀ရဲ႔ပထမဦးဆံုး
ႏွင္းဖုံးေတာင္တန္းမ်ားရဲ႔နတ္မိမယ္
သံေယာဇဥ္အႏြယ္မ်ားရဲ႔မိခင္
ပြင့္ဦးသခင္ဆုိႏုိင္ပါရဲ႔
ႏြဲ႔လ်တဲ့ေျခလွမ္းမ်ား ငါ့ႏွလံုးသားမွာ
ဒဏ္ရာထင္ေအာင္ျပင္းထန္ခဲ့
ကဲ...ဒီလုိ ဘယ္သူသိမလဲကြယ္။

ဆက္ရန္

(၈၂) စပယ္ျဖဴမွတ္စု

စံပယ္ျဖဴမွတ္စု ၂-
သူမကုိခ်စ္ျမဲတုိင္းခ်စ္ေနခဲ့တယ္။သူမမွာကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ လက္တြဲေဖာ္တေယာက္ရွိ
လာခဲ့မလားလုိ႔တခါတရံေတာ့လဲပူပန္စုိးရိမ္မိတယ္။ဒါေပမယ့္တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့သူမ
ကခ်စ္သူရည္းစားတေယာက္ကုိေရြးခ်ယ္လက္တြဲဖုိ႔(ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္)စိတ္ကူး
ရွိခဲ့ပံုမေပၚပါဘူး။အဲဒီတခ်က္ကေလးကုိကကၽြန္ေတာ့္ကုိရင္ေအးစရာျဖစ္ေနျပန္တယ္။
သူမနဲ႔စျပီးေတြ႔ဆံုခဲ့ခ်ိန္ တႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ျပန္တယ္။onlineေပၚကတဆင့္ခင္ခဲ့ၾကတဲ့၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စပယ္ျဖဴအေၾကာင္းကိုသိၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက onlineကေနအေျခေနကုိ
ေမးၾကေတာ့ တုိးတက္မႈမရွိခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အေျခေနကုိေျဖဖုိ႔ကၽြန္ေတာ္ရွက္ရြံံေနခဲ့တယ္။
တေန႔က်ေတာ့ သူမဆီကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္ပါတယ္။"ဟယ္လုိ''သူမရဲ႔အသံခ်ိဳရွရွေလးမွာ
ေတြးေတာထားခဲ့ေသာသိမ္းဆည္းစကားတုိ႔သည္ကြယ္ေပ်ာက္၊စာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ဖူး
တဲ့  အခ်စ္သည္သူရဲေကာင္းကုိေတာင္မွ သူရဲေဘာေၾကာင္ေစခဲ့သည္တဲ့။ကၽြန္ေတာ္နား
လည္ခဲ့ျပီ။အခ်စ္ဆုိတာေပးဆပ္ျခင္းလုိ႔ဘယ္ေလာက္ပဲေၾကြးေၾကာ္ေနပါေစ။ေပးဆပ္ျခင္း
ဆုိတာရဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာပုိင္ဆုိင္လုိျခင္းကကပ္ပါတတ္စျမဲ။ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိေတါ့လူတုိင္း
ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့ၾကသည္ပဲေလ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရည္ရြယ္ခဲ့မိသည္။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာရွိသမွ်အခ်စ္
မ်ားကုိသူမအတြက္ပံုေအာထားလုိက္မိသည္။စိတ္ကူးအိပ္မက္တုိ႕ကုန္လြန္ရ်္အေရွ့ေရာင္
နီကမ္းကုိကမ္းကုိေရာက္လုသင့္ခဲ့ျပီမဟုတ္ပါလား။သန္႔စင္ေသာအခ်စ္ကုိေပးခ်င္သည္။
သန္ရွင္းေသာအခ်စ္ကုိေပးခ်င္သည္။တုန္႔ျပန္မႈမွလြဲရ်္ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမလုိခ်င္၊ဘာမွလဲ
မေတာင္းဆုိခ်င္မိ။ေန႔ညေတြသည္ တေရြ႔ေရြ႔ကုန္ဆံုးလုိ႔ စြဲလန္းမႈပုိက္ကြန္ထဲမွာကၽြန္ေတၚ
သာ မလူးသာမလြန္႔သာ။ဘါပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ရုိးသားေအးေဆး စပယ္ျဖဴေလးပဲကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။

(၈၁) စပယ္ျဖဴမွတ္စု

ေႏြရာသီရဲ႕ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာသူမကိုစျပီးေတြ႕ခဲ့ရတာပါ။
မ၀ံ့မရဲအမူအရာနဲ႔ဆုိင္ကယ္စီးဖုိ႔ႀကိဳးစားေနတဲ့သူမရဲ႕ခ်စ္စဖြယ္အမူအရာေလးကုိႏွစ္သက္္
ခဲ့မိတယ္။သူမဘယ္သူလဲ။ဘယ္ကလဲေရေရရာရာမရွိခဲ့ေပမယ့္       ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္
ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တယ္ဆုိတာကိုေတာ့့ ေမးမယ့္သူမရွိလဲကၽြန္ေတာ္၀န္ခံခ်င္ေနခဲ့
တယ္။တကယ္ဆုိသူမကကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကုိ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကကုိင္လႈပ္စုိးမိုးေန
ခဲ့ျပီဆုိတာကို အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ဖို႔ေကာင္းတာေပါ့။
အမွတ္တမဲ့တေန႔ပါပဲ။သူမကုိျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိခဲ့ပါျပီ။
သူမကုိအမွတ္မထင္ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္ေလွကားထက္က   အေျပးတပုိင္းဆင္းလာတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြ ေလွကားထက္၀က္မွာတုန္႔ရပ္၊ ေျပာလက္စ      စကားတုိ႔တု႔ံရပ္
သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတြရီေငး၊ ကၽြန္ေတာ္ကသူမကုိေတြရီေငးစကၠန္ေတြမိနစ္ေတြရယ္
ဘယ္ႏွၾကိမ္လည္ခဲ့သလဲမသိေတာ့ပါဘူး။
သတိထားမိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့တယ္ေလ။ဒါဟာအခ်စ္တဲ့လား။
ကုိယ့္ရင္ခုန္သံကုိကုိယ္ျပန္ေမးဖုိ႔လဲ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ကြင္းေအာက္ကသူမ
ဒီတခါျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကုိစုိးစိတ္နဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္သူမကုိေငးေနမိခဲ့တယ္။
ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့          ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမရွိရာေနရာေလးဆီကုိေရာက္ခဲ့ရပါျပီ။
ပင့္သက္ကုိနင့္ေနေအာင္ရႈိက္ရင္း သူမ မျမင္ႏုိင္တဲ့အကြယ္ေလးကေန သူမရဲ႕ေရြမ်က္ႏွာ
ေလးကုိေငးေနမိခဲ့တယ္။ငယ္ဘ၀ရဲ႔ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာမွာကၽြန္ေတာ္ဟာသူမရဲမ်က္ႏွာေလး
ကုိေငးရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမသိလုိက္သိလုိက္ျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီေန႔ေတြထဲမွာပဲ သူမအတြက္ပထမဆံုးကဗ်ာေလးတပုဒ္ကုိေရးဖြဲ႔ခဲ့တယ္။
စပယ္ပြင့္ခဲ့ေသာေန႔တဲ႔
အဲဒီညေနခင္းေလးေပါ့။
အခ်ိန္ရာသီဇယားထဲမွာ ေနာက္တၾကိမ္ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့ရင္ေတာင္မွ
သူ႔လုိမ်ိဳးဆြတ္ေ၀ ဒီလုိညေနေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္
အစြမ္းကုန္ပြင့္အာလင္းပ်ေနခဲ့တယ္။
စပယ္ေရ…နင့္အဆင္း၊ေလအေ၀ွ႔မွာပ်ံ႔ထံုသင္းရွ
ႏွလံုးအိမ္ကုိရုန္းၾကြေစခ့ဲတာ အဲဒီညေနခင္းေလးေပါ့
ပန္းသတင္းေလညွင္းေဆာင္၊
အဲဒီေန႔က စပယ္ပြင့္ေလးလူေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္။
သူမနာမည္ဘယ္လုိလဲဆုိတာလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ပါဘူး။ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔တဲ့အလွကုိပုိင္ဆုိင္
ထားတဲ့သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့စပယ္ျဖဴပန္းေလးတစ္ပြင့္ပါပဲ။သူမကုိစပယ္ျဖဴလုိ႔အမည္ေပးလုိက္
တယ္။စပယ္ျဖဴ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕အိပ္မက္ခ်ိဳ။
သူမကကၽြန္ေတာ့္ကုိမသိပါဘူး။ျငိတြယ္တတ္ေသာ စြဲလမ္းမွဳပုိက္ကြန္ထဲမွာကၽြန္ေတာ္သာ
မလူးသာမလြန္႔သာ၊ အေ၀းကခုိးေငး၊ျမင္ေနရံုေလးနဲ႔ေက်နပ္၊တခါတရံေတာ့လဲအိပ္မက္
ေတြမက္လုိက္နဲ႔ သူမပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ေန႔ေတြ၊ညေတြမ်ားစြာဟာ ေရႊအုိ
ေရာင္ေတြေပက်ံေတာက္ပခဲ့ရေပါ့။
အခ်ိန္ေတြသာ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႕ကုန္ဆံုးသြားျပန္တယ္။အဲဒီထဲမွာ သူမကိုဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာကၽြန္ေတာ္ကို္ကၽြန္ေတာ္လဲအေျဖရွာမရခဲ့ဘူး။သတိရရင္ကဗ်ာေတြ
ေရး၊သူမရွိရာသြား..သြားေငး၊သူမေက်ာင္းတက္ရာလမ္းတေလွ်ာက္္တေကာက္ေကာက္
လုိက္မိခ်ိန္မွာလဲ ဖြင့္ေျပာဖုိ႕ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားေတြေလးလံေနခဲ့တယ္။
ဆုိင္ကယ္စီးမကၽြမ္းက်င္တဲ့သူမကို တစံုတရာမထိခုိက္ေလေအာင္ကြယ္ကာလုိခ်င္စိတ္က
သာၾကီးစိုးေနခဲ့တယ္။သူမ ေနာက္ကိုလုိက္မိခ်ိန္ သူမကိုလမ္းနံေဘးဘက္မွာသာေနျဖစ္
ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆုိင္ကယ္ကိုေနရာယူသလုိမ်ိဳး၊သူမ မလုိလားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတြ႕
လုိက္ရင္ သူမ ဆုိင္ကယ္ကုိအျမန္စီးနင္းမွာမလုိလားတဲ့စိတ္နဲ႕ သူမ မျမင္ရာခပ္လွမ္းလွမ္း
ကသာလုိက္ပါတတ္သလုိမ်ိဳး ဘယ္သူမွမသိေပမယ့္သူမရဲ႕အနီးအပါးမွာေနရျခင္းကုိ
ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
အခ်စ္ဆုိတာေပးဆပ္ျခင္းလား၊ရယူျခင္းလား၊ပုိင္ဆုိင္လုိျခင္းလား၊စြန္႔လြတ္ျခင္းလား….။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့အခ်စ္ဆုိတာ အဲဒီအဓိပၹါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးထဲက
ကင္းလြတ္ေနတဲ့အျဖဴေရာင္ပန္းေလးတစ္ပြင့္သာျဖစ္တယ္။
ေန႔ေတြ ညေတြဟာ ထပ္မံျပီးေတာ့ကုန္ဆံုးသြားျပန္ပါတယ္။သူမက အရင္လုိပဲေက်ာင္းကို
သြားတယ္၊ေက်ာင္းကျပန္တယ္၊ေစ်းကုိသြားတယ္၊ေစ်းကျပန္တယ္၊အိမ္ေရွ့ကခံုတန္းေလးမွာ
ထုိင္တယ္၊၀ရံတာထက္မွာတခါတရံေတြ႕ရတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဟာသူမရွိရာသြားသြားေငးရင္း
အိပ္မက္ေလးေတြသဲၾကိဳးျပတ္ေနခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ခံစားမႈကုိနားလည္ေပးၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖြင့္ေျပာျဖစ္ဖုိ႔အားေပးပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာလုိက္ခ်င္ပါျပီ။ဖြင့္…ေျပာ…လုိက္…ခ်င္…ပါ…ျပီ။ ျမိဳသိပ္သိမ္းဆည္းထား
ရတဲ့အျဖစ္က တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းတယ္မလား။
ဖြင့္ေျပာျဖစ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ေန႔ေတြရယ္ ကံၾကမၼာဟာကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာဘယ္ေတာ့မွမရွိ
ေနျပန္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အၾကိမ္ၾကိမ္လြဲေခ်ာ္ေနမႈေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံကုိေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ဘယ္လုိမွ
မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
(ဆက္ရန္)

(၈၀) လြမ္းတယ္

ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းလြမ္းဆြတ္မႈမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အိပ္မက္မ်ားစြာ၊
ကၽြန္ေတာ္ဟာ စပယ္ျဖဴရွိရာအိမ္ေရွ့ဘက္ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႕ရင္ေျပာမယ့္
စကားေတြဖားဖားလ်ားလ်ားေ၀ေနခဲ့တယ္။ဘယ္လုိေၾကာင့္မ်ားလြဲေခ်ာ္ေနခဲ့ရ
တာလဲ။လာမယ့္အခ်ိန္ကုိေမွ်ာ္တယ္။လာမယ့္လမ္းမွာေစာင့္တယ္။မေတြ႕၇ပါ
ဘူး။အခ်ိန္ေတြသာၾကာလုိ႕ေပါ့။ေျပာမယ့္စကားေတြသာ ရင္ထဲျပည့္ႏွက္လာ
တယ္။ေျပာခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
မနက္ခင္းေလးမွာ ႏုိးလာခဲ့တယ္။
အရင္ဆုံုးမင္းကုိ လြမ္းပါတယ္။
အား.....စိတ္ညစ္မိတယ္။
ေန႕ဘက္ဆုိမင္းအေၾကာင္းအေတြးေတြ
ညဘက္ဆုိမင္းအေၾကာင္းအိပ္မက္ေတြ
ခါးသီးတဲ့အေတြ႕ၾကံဳေတြ မင္းထားခဲ့တယ္။
ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမင္းမရွိရင္အသက္မရွင္ခ်င္ဘူးအခ်စ္ရယ္
မေန႕က ငါေသဆံုးသြားခဲ့.......။

(၇၉) FEB 14 VALENTINE DAY

ကၽြန္ေတာ့္မွာခ်စ္သူမရွိပါဘူး။ဘေလာ့ထဲမွာေရးေနတဲ့ခ်စ္သူဆုိတာကလဲ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္စိတ္ကူးရံုနဲ႔တင္ လြင့္ေ၀းသြားမယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္
ပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေရးတ့ဲကဗ်ာေတြ၊စာေတြကိုဖတ္ျပီးေတါ့
သက္ျပင္းခ်တယ္။မသိမသာေခါင္းခါၾကတယ္။ဒိေကာင္မလြယ္ေတာ့ဘူးတဲ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။လြယ္တာကလြယ္ျပီး ခက္တာကခက္ရတာပဲေလ။
ရူးသြပ္မႈေတြကိုအနားေပးလုိက္ဖုိ႕ အခုထက္ထိေတာ့စိတ္ကူးမရွိခဲ့ပါဘူး။
ရုိးစင္းေအးခ်မ္းတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ဘ၀လံုးစာအတြက္
ရူးသြပ္စြာခ်စ္ခဲ့မိတယ္။ဘာပဲၾကံဳၾကံဳေလ။ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္စြာခံယူခ်င္တယ္။
စပယ္ရြက္ဖဲခ်ပ္ေလးကုိ ကုလားဖန္အၾကိမ္ၾကိမ္ထုိးခဲ့ျပီး ေန႔ေကာင္းရက္သား
ေရြးခဲ့တယ္။ဒီေန႕ (valentine day) လဲကၽြန္ေတာ့္အတြက္မုိးအံု႔ေနတုန္းလား။

(၇၈) FEB 14 Valentine Day

တႏွစ္လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မဆုိင္တဲ့တစ္ေန႔ရွိတယ္။
ဗယ္လင္တုိင္းေန႔ေပါ့။ခ်စ္သူမ်ားေန႔တဲ့။ဂေရဂိုရီယံ ကမၻာသံုး ေနျပကၡဒိန္ရဲ့
၄၅ ရက္ေျမာက္ေန႔ ...'ကေလာဒီယပ္စ္' ဆိုတဲ့
သေဘာမႀကီးျမတ္တဲ့ ပေဒသရာဇ္ဧကရာဇ္ဘုရင္ယုတ္ရဲ့အမိန္႔ကို လစ္လ်ဴ
ေသြဖည္ၿပီးခ်စ္သူေတြကို တိတ္တဆိတ္ လက္ထပ္ေပးတဲ့
တာနီၿမိဳ႕က Saint Valentiuns ဆိုတဲ့သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေရာမမွာ ..
ႏိွပ္စက္ၿပီးေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရတဲ့ေန႔ပါ ....သူ႕ကုိဂုဏ္ျပဳျပီးေတာ့ ခ်စ္သူမ်ား
ေန႔လုိ႔သတ္မွတ္လုိက္တယ္။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔တဲ့။ခ်စ္သူမရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႕မဆုိင္တဲ့တေန႕ေပါ့။ကုိယ္နဲ႕မဆုိင္
ေပမယ့္စပ္စုမိျပန္တယ္။သူမကုိေပးဖုိ႔လက္ေဆာင္ေလးတခုအတြက္အခုကတည္း
ကျပင္ဆင္ေနမိတယ္။သူမနဲ႕စေတြ႕ကတည္းကေရးခဲ့တဲ့ အျပာေရာင္ဒုိင္ယာ
ရီေလးရယ္။ဗယ္လင္တုိင္းကဒ္ေလးႏွစ္ခုရယ္။ျပီးေတာ့.........
အျပာေရာင္ဒုိင္ယာရီေလးကုိေတာ့ေပးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာၾကာခဲ့ျပီပဲ။ဒီအထဲမွာသူမကုိ
ရူးသြပ္ခဲ့မႈေတြကုိေရးထုိးမွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့တယ္။သူမဖတ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
ရင္ခုန္သံကုိနားလည္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႕အစြမ္းကုန္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္ေလ။
အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ျပီပဲ။ဘယ္ႏွရာသီပ်ိဳးထားရအံုးမလဲမသိ၊ေ၀းေ၀းကခုိးၾကည့္ခဲ့ရ
တဲ့ညေနေတြ၊အလြမ္းေတြဖြာလန္မၾကဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး။သူမနဲ႕နီးခ်င္ခဲ့ျပီ။

၇၇ ------

ခ်စ္ေသာေဆာင္းပ်ိဳမေလးေရ...
ဒီဇင္ဘာႏွင္းဖြဲတုိ႕နဲ႕အတူ
ကိုယ့္ရင္ကုိခုိ၀င္လွည့္ပါလားကြယ္။

(၇၆) အတိတ္သုိ႕လြမ္းခ်င္း

စပယ္ျဖဴအိပ္မက္ဘေလာ့ထဲမွာေ၇းတဲ့ သူမအတြက္ကဗ်ာေတြ၊စာေတြရယ္၊
ဘာလုိလုိနဲ႕ ၇၅ ပုဒ္ရွိခဲ့တယ္။ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူမကုိလြမ္းတုိင္း ျပန္ျပန္ဖတ္ရ
တာ ကၽြန္ေတာ့္တေယာက္တည္းမွာရွိတဲ့ အမူအက်င့္မ်ားလားလုိ႕ တခါတေလ
ေတာ့လဲ ေတြးမိခဲ့တယ္ေပါ့။။သူမကေတာ့ မသိပါဘူးေလ။သိသြားခဲ့ရင္လဲ.....
ဒီလုိနဲ႕ တကုိယ္တည္းရူးခဲ့တဲ့စိတ္ကူးေန႕ညေတြ ရာသီတပတ္လည္ခဲ့ျပန္ေပါ့။

(၇၅) ရူးသြပ္မွဳအမွတ္စဥ္

တဒဂၤၤခဏေလးျမင္လုိက္ရတဲ့ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာ
လြမ္းသူရဲ႕ ရာစုထဲက ေနထိပန္းလုိႏြမ္းေနတဲ့ ေန ့၊ရက္၊လေတြကို
ျပိဳပ်က္ေစခဲ့တယ္။
မဂၤလာပါခ်စ္သူ...။
ဒီဘႏၵကမာၻထဲမွာ ကုိယ္အလု္ိခ်င္ဆံုးက ခ်စ္သူမ်က္ႏွာလွလွေလးသာျဖစ္တယ္။

(၇၄) လြမ္းမိတဲ့ကဗ်ာ

စပယ္ျဖဴ....
အဲဒီညက စိတ္ကူးထဲမွာ တိမ္ေတြညိဳတယ္။
မ်က္၀န္းထဲမွာေတာ့ မုိးေတြျပိဳတယ္။
နင့္ကုိလြမ္းတယ္စပယ္ျဖဴ

(၇၃)ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္သူ

ဒုိင္ယာရီေလးထဲ ကိုယ္ရင္ဖြင့္ရင္းနဲ႕
မင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြအပ္ေၾကာင္းထပ္ခဲ့့ျပီ။
လြင့္ေမ်ာေနတဲ့တိမ္စုိင္လုိစိတ္နဲ႕
အိပ္မက္ေတြမ်ားစြာ ကုိယ္ဟာမက္ခဲ့ဖူးျပီ။
ၾကင္နာသူေပ်ာ္ခဲ့ရင္ ၾကင္နာသူၾကည္ႏူးရင္
ကုိယ္အတြက္ဘ၀တခုလုိ႕ကုိယ္ထင္မိ
ရင္ခုန္သံအေၾကြေလးေတြ ရင္ခြင္မွာေၾကြေနလည္း
ဘယ္ေတာ့မွ မင္းမသိေအာင္သိမ္းဆည္း
ခ်စ္ခဲ့မိတာၾကာခဲ့ျပီ ကြက္လပ္မ်ားစြာျဖည့္ေပးျပီး
အနားမွာေနခြင့္ရရံု အျမဲေက်နပ္ေနခဲ့သည္
ခ်စ္ခဲ့မိတာၾကာခဲ့ျပီ တိတ္တိတ္ေလးခံစားျပီး
နားလည္ေပးႏုိင္တဲ့အခ်စ္နဲ႕
ခ်စ္သူေရ..ကုိယ္ခ်စ္တတ္ျပီ။

(၇၂) စပယ္ျဖဴအိပ္မက္

စပယ္ျဖဴဆီဖုန္းဆက္ျပီးကတည္းက သူ႕ကုိမေတြ႕ရဘူး။ခပ္ေ၀းေ၀းကသာ သူ႕
အရိပ္ေရာင္ေလးကၽြန္ေတာ္လြမ္းရင္း အခ်ိန္ေတြၾကာလုိ႕။ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သူ႕
ရဲ႕သေဘာထားကိုေမးၾကည့္ခ်င္တယ္။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းလြန္းတယ္ဆုိတာသိ
ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဆုိင္ခ်င္တယ္။မေတြ႕ခင္ကတည္းက ေျပာမယ့္လုိ႕သိမ္း
ထားရတဲ့စကားေတြ သူနဲ႕ဖုန္းေျပာျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္ဆီကုိလြင့္စင္ေပ်ာက္
ကြယ္၊ခ်စ္သူေရ...အလြယ္ကူဆံုးစကားတခြန္းကလဲ တုိ႕အတြက္ေတာ့အခက္ခဲ
ဆုံုးရင္ဆုိင္တုိက္ပြဲတစ္ခုေပါ့။သူ႕ကုိကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ခ်င္တယ္။သူနဲ႕အနီးဆံုးမွာ
သာကၽြန္ေတာ္ေနခ်င္မိေတာ့တယ္။ေ၀းရမယ္ဆုိတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႕တင္ဘယ္
လုိမွမက္ဖုိ႕မေကာင္းတဲ့အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ရူးသြပ္မႈကိုနားလည္ေပးၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ္ကံေကါင္း
ဖုိ႕ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္။စပယ္ျဖဴဆီကေကာင္းေသာအေျဖရပါေစတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္မီးကုန္ယမ္းကုန္ရူးသြပ္တဲ့စပယ္ျဖဴကုိလဲ ကံေကာင္းတယ္လုိ႕ေျပာ
ၾကတယ္။ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ခဲ့ဘူး။ဆက္ျပီးရူးသြပ္ေနျပန္တယ္။
ႏွစ္သစ္ကူးညတုန္းကသူ႕အိမ္တံခါးေရွ့စာသြားခ်ိပ္ဖူးတယ္။အခုလဲ ဗယ္လင္တုိင္း
ေန႕တဲ့။ FEB 14 ။ ကိုယ္နဲ႕မသက္ဆုိင္ေပမယ့္လဲကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ေနမိျပန္တယ္။
သူ႕ကုိေပးဖုိ႕လက္ေဆာင္အတြက္ အခုကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ျပင္ဆင္ေနမိတယ္။
စိတ္ကူးနဲ႕၇ူးေနမိတဲ့ေန႕ညေတြ ဘာလုိလုိနဲ႕ တႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ျပီပဲ။
ရူးသြပ္မႈျမင္းရုိင္းကုိကၽြန္ေတာ္ဇက္သတ္ဖုိ႕ေမ့ေနမိတယ္။အခ်စ္ဆုိတာေနနဲ႕လမွာ
ပန္းဘာသာနဲ႕ေ၇းထုိးထားတဲ့အလွ်ိဳ႕၀ွက္ဆံုးအကၡရာတစ္လံုးေပါ့။
ဒီေကာင္သာမုိက္ကန္းရဲတင္းမျမင္မခ်င္းဖတ္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။

(၇၁) သုိ႕......

10.1.2010. 7:30 pm
ခ်စ္သူဆီဖုန္းဆက္မိေတာ့ မၾကံဳစဖူးကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ထံုက်င္ေန
တယ္။ ''ဟယ္လုိ'' သူ႕ရဲ႕အသံေလးမွာကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္လုိ႕ေပါ့။ဖုန္းခြက္ကုိ
လြတ္ခ်ပစ္လုိက္ခ်င္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ အႏုိင္ႏုိင္ထိန္းရင္း ေတြ႕ရင္ေျပာမယ့္လုိ႕
ေတြးထားတဲ့စကားေတြၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။

(၇၀) 31.12.09 / 1.1.2010. ႏွစ္သစ္ကူးည။

31 ႏွစ္သစ္ကူးည။
စပယ္ျဖဴအိမ္ေရွ့ဂီတာသြားတီးဖုိ႕ခ်ိန္းထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းက ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။
လာႏုိးႏုိးနဲ႕ေစာင့္ရင္း 11:30 ျဖစ္သြားေတာ့ လုိက္မယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
ကုိအေဖာ္ေခၚ ဂီတာတလက္ဆြဲရင္း စပယ္ျဖဴအိမ္ေရွ့ခံုတန္းေလးဆီေရာက္ခဲ့တယ္။
အရာရာလြဲေခ်ာ္မႈေတြက အျမဲတမ္းဆီးၾကိဳေနတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့
အခုလဲပဲ ၀ရံတာမီးေရာင္ေလးက မွိတ္လုိ႕ေပါ့။ခ်စ္သူမရွိေပမယ့္ ခ်စ္သူသိမွာပဲဆုိတဲ့
အေတြးေလးနဲ႕ ရင္ထဲက စကားေတြကုိသီခ်င္းသံေလးအျဖစ္ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ဟေနမိ
တယ္။သီခ်င္းတပုိဒ္ကုိထပ္ခါတလဲလဲဆုိရင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ မသိလုိက္ သိလုိက္
ျဖစ္ေနမိေပါ့။
အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ျပီပဲ။ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွရာသီစာ ထပ္ျပီးစုိက္ပ်ိဳးရအံုးမလဲမသိ။ေ၀းေ၀း
ကခုိးၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ညေနေတြ အလြမ္းေတြဖြာလန္ၾကဲေနပံုမ်ားေျပာပါတယ္။ေတေလတစ္
ေယာက္ရဲ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနားစေလးလုိပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ တနံတလ်ားရွည္လ်ား
ပုစၧာအမွားေတြပဲခ် ခ်တြက္ေနမိခဲ့။
ညကလဲနက္သထက္နက္လာတယ္။ HAPPY NEW YEAR စပယ္ျဖဴ။ (2) နာရီေက်ာ္တဲ့
အခ်ိန္အထိ စပယ္ျဖဴ႕အိမ္ေရွ့ခံုတန္းေလးမွာထုိင္ေနမိခဲ့တယ္။ဒီအခ်ိန္ဆုိစပယ္ျဖဴအိပ္ေမာ
က်ေနေလာက္ေရာ့ေပါ့။ေကာင္းျမတ္သန္႕စင္ေသာညခ်မ္းေလးျဖစ္ပါေစကြယ္။
တုိးတိတ္စြာဆုေတာင္းရင္း (ခ်စ္သူရြင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ) လုိ႕ေရးထားတဲ့ပုိ႕စကဒ္ေလးကုိ
သူမအိမ္တံခါး၀မွာ ခ်ိပ္ထားခဲ့တယ္။မနက္လင္းတဲ့အခါစပယ္ျဖဴအိမ္သားထဲကတေယာက္
ေယာက္က ေတြ႕သြားမွာပါ။အမည္နာမေရးထုိးမထားတဲ့ပုိ႕စကဒ္ေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္
ခ်စ္ရေသာစပယ္ျဖဴ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးလုိ႕ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ေလ။
ဒီေန႕ကစျပီးေနာက္ႏွစ္မ်ားစြာတိုင္ ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစစပယ္ျဖဴ။