အတာသႀကၤန္ႏွစ္ကူးရဲ႕ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရတဲ့ေန႔ေလးေပါ့။
ႏိုးတ၀က္အိပ္တ၀က္နဲ႔စိုးထိတ္စိတ္မွာ ခုန္ေနတဲ့ရင္ကုိျငိမ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း
ေတြ႔ရင္ေျပာမယ့္စကားေတြကုိလဲ ႏႈတ္ကတဖြဖြရြတ္လုိ႔ အရူးတေယာက္လုိပဲ။
မနက္ခင္းေရာင္နီမလာခင္ႏုိးေနခဲ့တယ္။သူမကိုျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာေလးဆီကေန
သူမရဲ႕အရိပ္ကေလးကုိ ျမင္ရႏုိးႏုိး ကိုယ္ခုိးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
မနက္(5:56)
သူမအိပ္ရာကႏုိးျပီလား။တခါမွမလုပ္ဖူးတဲ့အလုပ္ကုိအစီစဥ္တက်ျဖစ္ဖုိ႔ေတြးေတါ၊
ဖလားခြက္ေလးနဲ့သြားေလာင္းရင္ေကာင္းမလား၊အလႈခံထင္လုိ႔ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ့
ဆုိရင္ ကုိယ္ေျကကြဲရမွာ။ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ရမွာလဲ။ဘယ္သူဆီမွာခြင့္ေတာင္းရမွာလဲ။
ခြင့္ျပဳပါ့မလား။
တေတြေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆံုးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြ(7:30)
အခုထက္ထိဆံုးျဖတ္ရခက္တုန္း။တကယ္သြားမယ္ဆုိေတာ့မွေျခလွမ္းတုိ႔ကေနရာက
မေရြ႔ခ်င္။ဓာတ္တုိင္ႏွစ္တုိင္စာအကြာေ၀းက ကုိယ့္အတြက္မုိင္ေထာင္မ်ားစြာေ၀းတဲ့
ခရီးတခုအလား။
(8:43)
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်အျပီး ပထမဆံုးလွမ္းလုိက္တဲ့ေျခလွမ္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔
မရေတာ့။အရမ္းခုန္လြန္းေနခဲ့တယ္။ေရာက္ျပီးမွ ျပန္ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ကိုမနည္း
ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။
စပယ္ျဖဴ...နင့္ကိုေတြ႔ရင္ပုိဆုိးတာေပါ့။ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႔အသံေတြတုန္ရီေန
သလား။ေရခြက္ကိုကုိင္ထားတဲ့ ကုိယ့္လက္ေတြတုန္ေနတာေတာ့သိတယ္။
ကုိယ့္ေရွ ့မွာေျခစံုလာရပ္တဲ့နတ္မိမယ္ေလး၊စိတ္ထဲအသံတိတ္ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ပုခံုးႏုႏုေလးေပၚကစီးက်ေနတဲ့ေရစက္ေလးေတြလုိ စပယ္ျဖဴနင့္ဘ၀ေလး ျငိမ္းေအးခ်မ္းျမပါေစ။
ႏိုးတ၀က္အိပ္တ၀က္နဲ႔စိုးထိတ္စိတ္မွာ ခုန္ေနတဲ့ရင္ကုိျငိမ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း
ေတြ႔ရင္ေျပာမယ့္စကားေတြကုိလဲ ႏႈတ္ကတဖြဖြရြတ္လုိ႔ အရူးတေယာက္လုိပဲ။
မနက္ခင္းေရာင္နီမလာခင္ႏုိးေနခဲ့တယ္။သူမကိုျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာေလးဆီကေန
သူမရဲ႕အရိပ္ကေလးကုိ ျမင္ရႏုိးႏုိး ကိုယ္ခုိးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
မနက္(5:56)
သူမအိပ္ရာကႏုိးျပီလား။တခါမွမလုပ္ဖူးတဲ့အလုပ္ကုိအစီစဥ္တက်ျဖစ္ဖုိ႔ေတြးေတါ၊
ဖလားခြက္ေလးနဲ့သြားေလာင္းရင္ေကာင္းမလား၊အလႈခံထင္လုိ႔ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ့
ဆုိရင္ ကုိယ္ေျကကြဲရမွာ။ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ရမွာလဲ။ဘယ္သူဆီမွာခြင့္ေတာင္းရမွာလဲ။
ခြင့္ျပဳပါ့မလား။
တေတြေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆံုးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြ(7:30)
အခုထက္ထိဆံုးျဖတ္ရခက္တုန္း။တကယ္သြားမယ္ဆုိေတာ့မွေျခလွမ္းတုိ႔ကေနရာက
မေရြ႔ခ်င္။ဓာတ္တုိင္ႏွစ္တုိင္စာအကြာေ၀းက ကုိယ့္အတြက္မုိင္ေထာင္မ်ားစြာေ၀းတဲ့
ခရီးတခုအလား။
(8:43)
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်အျပီး ပထမဆံုးလွမ္းလုိက္တဲ့ေျခလွမ္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔
မရေတာ့။အရမ္းခုန္လြန္းေနခဲ့တယ္။ေရာက္ျပီးမွ ျပန္ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ကိုမနည္း
ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။
စပယ္ျဖဴ...နင့္ကိုေတြ႔ရင္ပုိဆုိးတာေပါ့။ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႔အသံေတြတုန္ရီေန
သလား။ေရခြက္ကိုကုိင္ထားတဲ့ ကုိယ့္လက္ေတြတုန္ေနတာေတာ့သိတယ္။
ကုိယ့္ေရွ ့မွာေျခစံုလာရပ္တဲ့နတ္မိမယ္ေလး၊စိတ္ထဲအသံတိတ္ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ပုခံုးႏုႏုေလးေပၚကစီးက်ေနတဲ့ေရစက္ေလးေတြလုိ စပယ္ျဖဴနင့္ဘ၀ေလး ျငိမ္းေအးခ်မ္းျမပါေစ။
