(၅၇) စပယ္ျဖဴအမွတ္တရ

ရင္မွာပြင့္ေသာ ပန္းျဖဴပြင့္ေလး
`သူ´ ...ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေလးေပါ့။

(၅၆) တိတ္တခုိးျဖင့္

ကုိယ္ဟာ မ်က္ႏွာေလးျမင္ရံုမွ်နဲ႕
ရင္ခုန္ေက်နပ္ ေပ်ာ္တတ္တဲ့သူ။

ကုိယ္ဟာ ကဗ်ာေတြစပ္ရင္း
ရင္တြင္းျမိဳသိပ္ အခ်စ္စိတ္ကုိ ကြယ္၀ွက္တတ္သူ။

ကုိယ္ဟာ `ေပ်ာ္ပါေစ´ ဆုေျခြ
ေတာ္ရာေန ဘ၀တစ္ခုမွာ
ေ၀ဒနာေတြမေၾကျငာသင့္
အရမ္းခ်စ္တဲ့သူ။

`တိတ္တခုိးျဖင့္´ ကဗ်ာေလးကိုအသံုးျပဳခြင့္ေပးတဲ့ ဦးမဲ့ကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

(၅၅) ဒုိ္င္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ

ေျခလွမ္းေတြရည္ေနခြင့္
သူ႕အနားမွာ တည္ေနခြင့္ကုိ
ရင္ဖြင့္လုိ႕ေမွ်ာ္ေနစိတ္ေတြနဲ႕ ထိတ္ေနရွာ
ရင္ကုိဖိပါလုိ႕ အရိပ္အေျခေလးသာ ျမင္လုိသိရယ္ေၾကာင့္
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ရွိေနခ်င္။
ေႏွာင့္ယွက္တယ္လုိ႕ ထင္ေလမလား။
ျမင္ေနရင္ သူမၾကည့္
ၾကည့္ေနရင္ သူမျမင္
ခင္တြယ္ရာ သူမရွိ
သူရွိရာ ကုိယ္ခင္တြယ္
အုိ...ရင္ႏြယ္မွာ အပူညွိခဲ့ေပါ့
သူသိေလမလား။

(၅၄) သီအုိရီအသစ္နဲ႕လူ

သူ႕ကုိသိပ္ခ်စ္လုိ႕
သီ၀ရီအသစ္ေတြနဲ႕ ျပန္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ လူ
ေလးကုိင္းမွာမွ ေစာင္းၾကိဳးအသြယ္သြယ္တပ္ၿပီး
ျမားပလုိင္းမွာလဲ ပန္းေတြအျပည့္အေမာက္
ထည့္ခဲ့မိေပါ့။

(၅၃) ခ်စ္သူ

မ်က္စိမွိတ္ထားပါလ်က္ ေကာင္းကင္ကုိသတိရမိသည့္အခါ
တိမ္မ်ားကိုျမင္ေနရပါသည္။
အလြန္ေ၀းကြာေသာအရပ္ကုိ ေရာက္ေနပါလ်က္
ပင္လယ္ျပာကုိသတိရမိသည့္အခါ
လႈုိင္းပုတ္သံကုိၾကားေနရပါသည္။
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာအိပ္ေနပါလ်က္
ဥယ်ာဥ္ထဲသုိ႕ စိတ္ေရာက္သြားသည့္အခါ
ပန္းရန့ံကုိ ခံစားရရွိေနတတ္ျပန္ပါသည္။
ေသဆံုးသည္အထိ မွတ္မိကၽြမ္း၀င္သြားေစမည့္အရာမွာ
ခ်စ္သူသာျဖစ္ပါဧ။္။

(၅၂) စိတ္တံခါး

အိပ္မက္ေတြ အံုလုိက္ခဲလုိက္ ပြင့္ခဲ့ၾကတယ္။
လူလူ သူသူ လုိလဲ ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။
အေသခ်ာခ်ိန္းဆုိထားလ်က္က ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ေန႕ေကာင္းရက္သားတခုရယ္။
ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးလုိ အမည္တပ္ခံထားရတဲ့ ေရးလက္စကဗ်ာတပုဒ္
အေတြးသစ္ရသြားတဲ့အခါ

(၅၁) ေတေလမွတ္တုိင္

`ေတေလမွတ္တိုင္ ´

ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ

သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။

၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ

ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။

လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။

ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။

ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။

ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။

တာရာမင္းေ၀

(၅၀) အိမ္ကေလး

ေကာင္မေလးေရ...
နင့္ရဲ႕ ေျမေနရာေလးမွာ
ကုိယ့္ရဲ႕သံေယာဇဥ္အိမ္ေဂဟာေလးကုိ
အခုကစၿပီးတည္ေဆာက္ခြင့္ျပဳပါ။
အိမ္ေဂဟာေလးရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ
သစၥာလမ္းေလးခင္းထားမယ္။
သက္တန္႕ကုိတံတာထိုးၿပီး
မုိးေကာင္းကင္ၾကီးကုိတုိင္တည္ပါတယ္။
မင္းကုိအရမ္းခ်စ္တယ္။