(၈၇) ခံစားခ်က္

သူ့နာမည္ေလး တီးတုိးရြတ္ဆုိမိ
ေ၀းရမည္ဆုိတဲ့ အသိတခ်က္နဲ့တင္
ဘ၀ကအခါခါေသတယ္။

(၈၆) ဒုိင္ယာရီရဲ႔ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ

နင္းစက္လက္တြဲခုိေနတဲ့ စပယ္ျဖဴေလးေရ
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကုိ
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။
တခ်ိဳလူေတြကဘ၀မွာၾကယ္ေတြေၾကြက်ခဲ့ဖူးသတဲ့
ျငိမ္သက္စြာခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက...
ေနေတြလေတြေတာင္ေၾကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။
သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ကံႀကံဳရင္ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့လုိ႔
ကံမေကာင္းသူတုိ႔ရဲ႕မႈိင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြအျပိဳင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ
ေလရုိင္းေတြ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲခံရတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္စလုိျပာညုိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့ မနက္ျဖန္ခါဟာနာမည္ဆုိးမရွိပါဘူး
ဒါေပမယ့္...လြမ္းဆြတ္ေနသူတေယာက္ရဲ့
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာအိပ္မက္မ်ား
နင္းဆီေျခြရထားမွာ စူုးစူး၀ါး၀ါးဥျသဆြဲပစ္လုိက္တယ္
ဒီည၊ေနာက္ညဘယ္လုိမွနိဂုံးခ်ဳပ္လုိ့မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလုိၾကမ္းတဲ့ အလကၤာ
နတ္ဆုိးေတြအိပ္မွတိတ္တဆိတ္ကိုယ္ေရးလုိက္တယ္
ေပ်ာ္ခြင့္မပုိင္ေသာဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ၌
နတ္သူရူးတုိ႔ႀကဲပက္တဲ့အက္ဆစ္တစက္လုိ
ရွ..အက္..ေျက..ကြဲ
မင္နီေတြ ရဲ လုိ႔ေပါ့ကြယ္။