ၾကိဳးစားအိပ္လဲ အိပ္လုိ႕မရသည့္ညတစ္ည။လြမ္းဆြတ္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ကို
ခုန္အုပ္သည္။လေရာင္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ၾကယ္ေရာင္ေတြလင္းတလက္မွိန္
တလက္ရွိေနေသးသည္။ေလသာေဆာင္ထက္ထုိင္ရင္းကခ်စ္သူအိမ္ေလး
ဘက္မၾကည့္မိပဲမေနႏုိင္ျပန္။လြမ္းရသည္ပဲ။
လြမ္းဆြတ္မႈဆုိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရက္ရွည္လမ်ားကုိက္ခဲေနခဲ့ေသာ
တေစၧတေကာင္ျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ေသး။ဒီအခ်ိန္ဆုိ ခ်စ္သူ
အိပ္ေမာက်ေနေလာက္ျပီလား။ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲ သူ တစံုတေယာက္ကုိ
သတိရျပီးအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနမလား။ေတြးရင္းေမာရျပန္သည္။ညကနက္
သထက္နက္လာသည္။
တခါတေလလြင့္ပ်ံလာေသာေခြးေဟာင္သံသဲ့သဲ့မွလြဲျပီးညကတိတ္..ဆိတ္
ေကါင္းကင္ထက္ကုိေမာ့ၾကည့္ရင္း ၾကယ္ေတြကိုလက္ခ်ိဳးေရတြက္ေနမ
ိသည္။ခ်စ္သူရွိရာအိမ္အမုိးေကာင္းကင္ထက္ၾကယ္ေတြပုိမ်ားေနသလား။
ဘယ္အရာကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူအတြက္ပုိပုိသာသာေလးေတြးတတ္ခဲ့တာ
ကုိ ေတြးမိရင္းတကုိယ္တည္းျပံဳးမိသည္။ခ်စ္သူသည္ ရင္အတြက္ေကာင္း
ကင္တခု၊ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေမြ႕ရာဂီတ၊ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ အရွင္သခင္မ၊
ညေရာင္ထဲတြင္ၾကယ္ေတြပြင့္သည္။သူမကုိေတြ႕လွ်င္အလြမ္းတုိ႕ျဖင့္သီကံုး
ထားေသာသီခ်င္းတပုဒ္ကိုဆုိျပခ်င္သည္။
ငါခ်စ္ေသာအရွင္ သစ္ခက္ပလႅင္ထက္ ေတးသီခ်င္းကိုနာခံပါ။
(ဆက္ရန္)
