(၉၃) တပုိင္းတစ

တခါတေလေတာ့လဲေတြးမိပါရဲ႕....
ဘယ္ေတာ့မွပြင့္မွာမဟုတ္တဲ့ တံခါးကုိပဲ
လက္ဆစ္ေတြနာလာတဲ့အထိ
အခါခါ ေခါက္ေနမိသလားလုိ႔။

(၉၂) ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ပံုတူ (29.7.2010) THU

သူမကုိ invite လုပ္ထားၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာမွာစကားေျပာခြင့္ရတယ္။
အဲဒီေန႔က 29.7.2010။ online ေပၚမွာသူမရဲ႔ account ေလးဖ်တ္ခနဲ
ေပၚလာေတာ့့ကၽြန္ေတာ္အသက္ရႈခဏရပ္သြားတယ္။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ပဲဆြံ႔အေနခဲ့တယ္။
keyboard ေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ားေတြဘာေၾကာင့္မ်ား
ေအးစက္ေနတာလဲ။ထုိင္ခံုမွာထုိင္ေနလ်က္နဲ႔ေနလ်က္ ရင္ဘတ္အစံုက
တာေ၀းေျပးလာခဲ့တဲ့အေျပးသမားတေယာက္လုိအခုန္ျမန္လြန္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ပါၿပီ။သူမဟာကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲမွာတခါမွမခံစားခဲ့ဖူးတဲ့
နက္ရႈိင္းေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။
သူမ ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိခ်စ္တတ္လားမသိဘူးေနာ္။
ကၽြန္ေတာ္က သူမကုိစပယ္ျဖဴပန္းေလးတစ္ပြင့္အျဖစ္တင္စားတတ္တာကုိ
သူမသိရဲ႔လား။ရုိးစင္းေအးခ်မ္းတဲ့စပယ္ျဖဴပန္းေလးတပြင့္နဲ႔ သူမနဲ႔သိပ္ကုိ
လုိက္ဖက္တယ္ထင္မိတယ္။စပယ္ျဖဴ 'သူမ' ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အိပ္မက္ခ်ိဳ။

(၉၁) တဖက္သတ္

တဖက္သတ္မုိ႔ပါ
ဖြင့္ဟခ်င္ေပမယ့္ နားေထာင္သူမရွိခဲ့
တဖက္သတ္မုိ႔ပါ
အၾကင္နာအၾကည့္ေတြလညး္ လက္ခံသူမဲ့လုိ႔
တဖက္သတ္ပါပဲ
တိတ္တဆိတ္ေနာက္ကြယ္က
ၾကိတ္မွိတ္ငုိေၾကြး ျဖဴစင္တဲ့မင္းအျပံဳးေလးနဲ႔
ႏွစ္သိမ့္ခြင့္ေလးေတာင္မရွိခဲ့လုိ႕
ရင္ခြင္တခုလံုးကြဲေၾကခဲ့ရၿပီ
တဖက္သတ္နဲ႔ပဲ
ငါ့ခံစားခ်က္ေတြ အသိအမွတ္ျပဳသူမဲ့လုိ႕
အနီးကပ္ဆံုးေနာက္ကြယ္တေနရာက
ေပးဆပ္ရင္းနဲ႕ငါဆက္ခ်စ္ေနပါရေစ
နင္ကမသိႏုိင္ခဲ့ဘူးေနာ္

ညီမငယ္ ေႏြးရည္မြန္ရဲ႔ ကဗ်ာလက္ေဆာင္ေလးပါ။
ကဗ်ာေလးအတြက္ညီမေလးေႏြးေႏြးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
29.7.2010.

(၉၀) ခံစားခ်က္နဲ႔ထပ္တူက်ေသာသီခ်င္းတပုဒ္

ျကင္နာသူေရ အသိမွတ္မျပဳတဲ့ဒီအခ်စ္မ်ား
ရင္မွာအရႈံးေပးရင္းနဲ႔ အဆံုးတသက္ထိကုိယ္ခ်စ္မွာ
မပန္ဆင္ခ်င္ေန ပန္းကေလးပြင့္ခဲ့တယ္သိလား။
မင္းအတြက္အခ်စ္ေတြနဲ႔ရင္ထဲမွာ အဆံုးတသက္ထိ
ကုိယ္ေလခ်စ္မွာ...

ရင္မွာပြင့္ေသာပန္းျဖဴပြင့္ေလး
သူမ...ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေလးေပါ့။

(၈၉) ေပ်ာ္ခဲ့ရေသာေန႔ေလးတစ္ရက္

အဲဒီေန႔က စပယ္ျဖဴ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာဆုိင္ေလးမွာအင္တာနက္လာသံုးတယ္။
အတုိင္းမသိေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔အတူကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္လုိေပါ့။
သူ႔ရဲ႕ Gmail Account ကုိေတာင္းေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ရမယ္ထင္လားတဲ။့
ေကာင္မေလးေရ...မင္းနဲ႔ပတ္သက္လာရင္လြယ္လြယ္ကူကူဆုိတဲ့စကားလံုးက
ကုိယ္ဆီမွာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။မင္းကိုတန္ဖုိးထားခ်စ္ခဲ့တယ္။တန္ဖိုးထားခ်စ္ခဲ့လုိ႔လဲ
စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္ေစရာမွန္သမွ်   မင္းကိုမေပးျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ဖယ္ရင္း အခ်ိ္န္ေတြၾကာခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။
ကုိယ္ မင္းရဲ႕လွေသာအျပံဳးေလးေတြလြင့္ပါးမွာေသေအာင္ေၾကာက္ေသာ
ခ်စ္ရသူပါစပယ္ျဖဴ။
မင္းရဲ႕Gmail accout က (×××××)       ဆုိတာသိခြင့္ရလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္မင္းခြင့္မျပဳဘူးဆုိရင္ မဆက္သြယ္ပါဘူး

(၈၈ ) ဒုိင္ယာရီ

ထုတ္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလုိ႔စိတ္ကူးဖူးတယ္။ျပာမႈန္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ဖုိ႔
ေတြးဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ တရၾကမ္း၀ါးၿမိဳေနတဲ့မီးေတာက္ေတြၾကားမွာဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်စ္ဖ်စ္
နာက်င္စြာညည္းတြားေနရွာမယ့္စာမ်က္ႏွာေလးေတြရဲ႔နာက်င္မႈကုိခံစားေနလုိက္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာအဲဒီေလာက္ထိသတၱိမရွိခဲ့ပါဘူး။
မေပးျဖစ္ေတာ့ရင္လဲသိမ္းထားလုိက္ပါရေစ။ဒဏ္ရာျပတုိက္ေလးတခုအျဖစ္ေပါ့။
ဒုိင္ယာရီေလးထဲမွာသူနဲ႔ပထမဆံုးဆံုဆည္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ေလးရွိမယ္။
ၾကည္ႏူးခဲ့ရာအေတြးေတြ၊ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့စကားလံုးတုိင္း၊ဆံုးရႈံးမွာစုိးရြံ႔ပူပန္မႈေတြ၊ခံစားခ်က္ေနာက္ကိုလုိက္တတ္တဲ့မ်က္ရည္စေတြ၊တိတ္တိတ္ေလးခုိးေငးခဲ့ရတဲ့
လွတစ္မ်က္ႏွာ၊ၾကည္စင္တဲ့အျပံဳးေလး၊ႏူးညံ့တဲ့ေျခလွမ္းတုိင္း....
အုိ….မ်ားစြာ၊မ်ားစြာပါပဲေလ။
သူမပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တုိင္းမွာဒုိင္ယာရီေလးက  ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕
တစ္စိတ္တပုိင္းပဲ။ရွင္သန္ခဲ့ရာနာရီတုိင္း၊စကၠန္႔ုတုိင္းဟာ သူမရဲ႔အေၾကာင္းအရာ
မ်ားနဲ႔ဒုိင္ယာရီေလးထဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ေနခဲ့တယ္။
သူမကိုလက္လြတ္ဆံုးရႈံးလုိက္ရမယ့္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ဒုိင္ယာရီေလးလဲ ကၽြန္ေတာ္
နဲ႔အတူေသဆံုးသြားမွာလား။
ပုိင္ဆုိင္လုိတဲ့ပန္းေလးတပြင့္ကုိ တပါးသူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာျမင္ေနရျခင္းကုိရင္ဆုိင္ရဲတဲ့
သတၱိမရွိတာကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံပါရေစ။
မတူညီတာေတြမ်ားခဲ့ပါတယ္။ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာဘ၀၊ဆႏၵတစ္ခုရဲ႕မေျပလည္မႈ၊သူမက
ေရႊမႈန္ႀကဲတဲ့မုိးေကာင္းကင္ေလး၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျမက္ရုိင္းပင္ေလးေပါ့။
ဘယ္လုိအေျခေနမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီပန္းပြင့္ေလးကုိပဲကၽြန္ေတာ္ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့တယ္။