(၆၉) စပယ္ျဖဴ

လြမ္းတယ္။
ဒါဟာ တကယ္ပဲလား။
ေကာင္းကင္ကအလ်ားဆန္႕
အလြမ္းေတြအေတာင္ပံျဖန္႕ရင္း
၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုလုိ ငါ...တစ္ကစေရခဲ့ျပီ။

(၆၈) 5.12.09.

ဒီေန႕.....တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕။မေန႕တေန႕ကလုိ႕ထင္ရတယ္။မေန႕က
ေတြ႕တဲ့စပယ္ျဖဴ။ဒီေန႕ထိတုိင္ေအာင္ရင္ခြင္ထဲ ေမြးပ်ံ႕လန္းဆန္းေနတုန္း
ပါပဲ။အၾကင္နာခ်စ္ျခင္းဘယ္ေတာ့မွမပ်က္ယြင္းဘူး။အရင္တုိင္းပဲခ်စ္တယ္
အရင္တုန္းကလုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတုန္းပဲ။

(၆၇) 29.11.09. SUNDAY

ေ၀းရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့အသိတခ်က္နဲ႕ အိပ္စက္ရေတာ့မယ္ညခင္းတခုအိပ္မက္ဆုိးတုိ႕နဲခဏ
ခဏလန္႕နုိးလာတယ္။လန္႕ႏုိးတုိင္းပဲ လွမ္းၾကည့္မိတဲ့ နာရီက အသံတခ်က္ခ်က္ကၽြန္ေတာ့္
နားထဲေပါက္ကြဲလုမယ့္ခ်ိန္ကုိက္ဗံုးတစ္လံုးအလား။အိပ္လုိ႕မရေတာ့တဲ့အတူတူဒုိင္ယာရီထုိင္
ေရးေနမိတယ္။
မနက္ခင္းအလုပ္ထဲေ၇ာက္ျပန္ေတာ့လဲစိတ္ကသူ႕ဆီေရာက္ေနျပန္တယ္။သူမ်က္ႏွာေလး
ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးအျဖစ္ျမင္ခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵေတြ၊သူမရွိရာကၽြန္ေတာ္သြားခ်င္ေနမိတယ္။
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖုိ႕လာေခၚတဲ့သူငယ္ခ်င္းကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကံၾကမၼာကေပးတဲ့
အခြင့္ေရးတခုလား။ကံၾကမၼာရယ္...ကၽြန္ေတာ့္ကုိေပးထားတဲ့အခြင့္ေရးေလးကို မရုပ္သိမ္း
လုိက္ပါနဲ႕အံုးေနာ္။ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကုိေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ပါရေစ။ေတြ႕ႏုိင္ပါအံုးမလား သေဘာၤ
ဆိပ္ဘက္အေျပးအလြားသြားမိတယ္။
သူ....ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ စပယ္ျဖဴေလ။
ရင္ထဲလွိမ့္တက္လာတဲ့အတုိင္းမသိ၀မ္းေျမာက္မႈမွာ မ်က္လံုးအိမ္ထဲမ်က္ရည္ဥလာမိတယ္။
သူ....မျပန္ျဖစ္ဘူးပဲ။ဒီေန႕က အျပာေရာင္ဒုိင္ယာရီေလးထဲ မွတ္တမ္းတခုတုိးသြားတယ္။
ဒီေန႕....အေပ်ာ္ဆံုးေန႕တစ္ေန႕ တဲ့။

(၆၆) တစ္ေန႕စာအလြဲမ်ား

စပယ္ျဖဴနဲ႕ပတ္သက္တဲ့အလြဲမ်ားစြာထဲကတစ္ေန႕စာအလြဲေလးတခုေပါ့။
မနက္ခင္းလင္း အိပ္ရာကႏုိးေတာ့ ဟုိေငးဒီေငး ေငးေနတုန္းစပယ္ျဖဴရဲ႕အစ္မ မမုိ႕ေရာက္
လာတယ္။အရင္လုိပဲ ရီေမာႏႈတ္ဆက္ရုတ္တရက္ပဲသူ႕စကားတစ္ခြန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ား
က စကားေတြဆြံ႕အ။မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့။ရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြားဘယ္သူမ်ားသိေလ
မလဲ။သူျပန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ စပယ္ျဖဴေရာ.....ေမးပစ္လုိက္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း
ေတြေလးလံေနတယ္။ေ၀းရမွာလားခ်စ္သူ။
တစကၠန္႕ေလးေတာင္မေ၀းခ်င္ေသာခ်စ္ေသာသူပါ။
အရင္လုိေန႕ေတြ၊ညေတြမ်ားစြာမွာ အေ၀းကခုိးေငး၊ျမင္ရံုေလးနဲ႕ရင္ခုန္ေက်နပ္ေနတဲ့သူ၊
ရုတ္တရက္ေ၀းရမယ္ဆုိတဲ့အသိတစ္ခ်က္ကအဲဒီရင္ခုန္သံကုိကေမာက္ကမျဖစ္ေစခဲ့ေပါ့။
သူ႕ကုိေတြ႕ရဖုိ႕ တစ္ေနကုန္ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တယ္။သူရွိမယ့္ေနရာ၊သူ႕ကုိျမင္ႏုိင္
မယ့္ေနရာေတြမွာလုိက္ရွာေနမိတယ္။သူကုိစကားတစ္ခြန္းေျပာလုိက္ဖုိ႕။လက္ေဆာင္တခုေပး
လုိက္ဖုိ႕။ဒါမွမဟုတ္...သူ႕ပံုရိပ္ေလးကုိအမွတ္တရသိမ္းထားလုိက္ခ်င္လုိ႕.........

(၆၅) ရူးသြပ္မႈအမွတ္စဥ္-၆၅

ၾကိဳးစားအိပ္လဲအိပ္လုိ႕မရတဲ့ညတစ္ည။လြမ္းဆြတ္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ကုိခုန္အုပ္သည္။လသာ
ေဆာင္ထက္ထုိင္ေနရင္းက သူမ ရွိရာအိမ္ဘက္ကုိမၾကည့္မိပဲမေနႏုိင္ျပန္။ဒီအခ်ိန္ဆုိ သူမ
အိပ္ေမာက်ေနေလါက္ျပီလား။ တစ္စံုတေယာက္ကိုသတိရျပီးေတါ့ ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲသူမ
အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနမည္လား။
ေကာင္းျမတ္သန္႕စင္ေသာညခ်မ္းေလးျဖစ္ပါေစကြယ္။ေမွးစက္ရာခန္းေဆါင္ထက္မွာ အပူ
ပင္ကင္းစြာအိပ္မက္၊ လွပႏူးညက္ေရြအတိျပီးေသါအိပ္မက္မ်ား ကိုပုိင္ဆုိင္ပါေစသား။
ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဆက္ထုိင္ေနအံုးမည္။သူမ ထုိင္တတ္ရာ
ခံုတန္းေလးကုိေကါင္းေကါင္းျမင္ေနရတဲ့ဒီေနရာ လသါေဆါင္ေလးကုိကၽြန္ေတၚႏွစ္သက္မိ
ိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ခုိးေငးတတ္တာကို သူမ သိသြားတဲ့တေန႕...ဘာေျပာမလဲမသိဘူးေနာ္။
အဲဒီခံုတန္းေလးလဲ ထုိင္သူမဲ့သြါးမယ့္တေန႕နီးကပ္လာခဲ့ျပီ။လြမ္းဆြတ္ေနရံုအျပင္ကၽြန္ေတာ္
္ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ေသးလုိ႕လဲ။ဘယ္ေတာ့မွကိုယ့္ဘက္မွာမရွိတတ္တဲ့ကံၾကမၼာကုိလဲ အလုိက္
ကန္းဆုိးမသိ မုိက္ကန္းရဲတင္းေနခ်င္ေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ညေတြမွာကဗ်ာေတြရွိသလား။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ျပီး
အိပ္လုိ႕မရတဲ့ညတစ္ညလံုး အလြမ္းတုိ႕ျဖင့္ျဖဴေရာ္သြားေအာင္ေကာင္းကင္ရဲ႕အရိပ္ကဖမ္းစား
သည္။လေရာင္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ညကလွျမဲတုိင္းလွသည္။ၾကယ္ေရာင္ျပိဳးျပက္ျမင္ေနရသည္။
ေကာင္းကင္ကိုေမာ္ၾကည့္ရင္း ၾကယ္ေတြကုိလက္ခ်ိဳးေရတြက္မိတယ္။
ခ်စ္သူရွိရာအိမ္အမုိးထက္ ၾကယ္ေတြပုိမ်ားေနသလါး။ေကါင္းေသါဘယ္အရာမဆုိ ခ်စ္သူ
အတြက္ပုိပုိသါသါေလးေတြးေပးတတ္တါ ေတြးမိရင္းတကုိယ္ထဲ အေမွာင္ထဲမွာျပံဳးမိေသးသည္။
ျပံဳးမိရင္းကရုတ္ျခည္း
ေတြးမိျပန္သည္။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေရာ .....? ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆုိရင္ေတာ့လြမ္းဆြတ္ျခင္း
ကသာပုိသာေနလိမ့္မည္ထင္သည္။ေတြးေတာထားေသာစကားလံုးမ်ားသည္ယခုအခ်ိန္ထိတစ္လံုး
တပါဒမွ်မေျပာျဖစ္ေသး။တခါမွလဲေျပာခြင့္မၾကံဳခဲံ့။ဆြတ္ပ်ံ႕နာက်င္ရသည္ပဲေလ။
ဘယ္....ေတာ့....မ်ား.....လဲခ်စ္သူရယ္။