စပယ္ျဖဴနဲ႕ပတ္သက္တဲ့အလြဲမ်ားစြာထဲကတစ္ေန႕စာအလြဲေလးတခုေပါ့။
မနက္ခင္းလင္း အိပ္ရာကႏုိးေတာ့ ဟုိေငးဒီေငး ေငးေနတုန္းစပယ္ျဖဴရဲ႕အစ္မ မမုိ႕ေရာက္
လာတယ္။အရင္လုိပဲ ရီေမာႏႈတ္ဆက္ရုတ္တရက္ပဲသူ႕စကားတစ္ခြန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ား
က စကားေတြဆြံ႕အ။မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့။ရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြားဘယ္သူမ်ားသိေလ
မလဲ။သူျပန္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ စပယ္ျဖဴေရာ.....ေမးပစ္လုိက္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း
ေတြေလးလံေနတယ္။ေ၀းရမွာလားခ်စ္သူ။
တစကၠန္႕ေလးေတာင္မေ၀းခ်င္ေသာခ်စ္ေသာသူပါ။
အရင္လုိေန႕ေတြ၊ညေတြမ်ားစြာမွာ အေ၀းကခုိးေငး၊ျမင္ရံုေလးနဲ႕ရင္ခုန္ေက်နပ္ေနတဲ့သူ၊
ရုတ္တရက္ေ၀းရမယ္ဆုိတဲ့အသိတစ္ခ်က္ကအဲဒီရင္ခုန္သံကုိကေမာက္ကမျဖစ္ေစခဲ့ေပါ့။
သူ႕ကုိေတြ႕ရဖုိ႕ တစ္ေနကုန္ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တယ္။သူရွိမယ့္ေနရာ၊သူ႕ကုိျမင္ႏုိင္
မယ့္ေနရာေတြမွာလုိက္ရွာေနမိတယ္။သူကုိစကားတစ္ခြန္းေျပာလုိက္ဖုိ႕။လက္ေဆာင္တခုေပး
လုိက္ဖုိ႕။ဒါမွမဟုတ္...သူ႕ပံုရိပ္ေလးကုိအမွတ္တရသိမ္းထားလုိက္ခ်င္လုိ႕.........
No comments:
Post a Comment