Monday, August 2, 2010

(၉၅) တခါတုန္းကတနဂၤေႏြ

(4.8.2010) ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔မွာအမွတ္တရျပန္ေရးျဖစ္တယ္။
သူမနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကအလြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြျဖစ္တတ္
တာက တႀကိမ္တခါတည္းွမဟုတ္တတ္ခဲ့ပါ။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုသာစြဲစြဲျမဲျမဲ၀တ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ကဒီေန႔မွထူးထူးျခားျခား၊
အေမဆင္ေပးထားတဲ့လံုခ်ည္အသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔အျပတ္သတ္သားနားၿပီး
သူမေစ်းသုိ႔လာရာလမ္းမွာရပ္ေစာင့္ရင္း၊ခုန္ေနတဲ့ရင္ကုိအသာထိန္းရင္းေတြး
ထားခဲ့ေသာစကားလံုးေတြကုိလည္းေမ့မသြားဖုိ႔တတြတ္တြတ္စကားလံုးစီရေသး။
ကုိယ့္နံေဘးကတုိးတုိးတိတ္တိတ္ေျပာရင္းျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္ ဒီလူေတြကုိယ့္
အေၾကာင္းမ်ားေျပာသလားလိပ္ျပာမလံုခ်င္။
ဒီၾကားထဲမ၀တ္တတ္ပဲ၀တ္ထားတဲ့လံုခ်ည္ကလဲ ခဏခဏေျပေလ်ာက်ေနလုိ႔
ျပန္၀တ္ေနရတာကၾကာ၊သူမကလဲ ပံုမွန္ေရာက္လာေနက်အခ်ိန္ထက္ေနာက္က်
လုိ႔၊ေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလား၊ေစာင့္တလက္စမထူးပါဘူး၊အခ်ိန္ကုန္သည္ထိ
ေအာင္ေစာင့္မည္အားတင္း၊
အခ်ိန္ကလဲၾကာသထက္ၾကာလာတယ္။ေစ်းတံခါးလဲပြင့္မလာခဲ့ဘူး၊မသကၤာလို႔
လက္ပတ္နာရီထဲေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ sunday တဲ့။ဒီေန႔ကေစ်းပိတ္ထားတဲ့
တနဂၤေႏြေန႔ႀကီးပါလား။ကုိယ့္နံဖူးကုိယ္ျပန္ရုိက္မိေတာ့မွ ပတ္၀န္းက်င္ကုိလိပ္ျပာ
မလံုခ်င္။ရီလဲရီခ်င္၊စိတ္ဆုိးရေအာင္ကလဲဘယ္သူ႔ကုိစိတ္ဆုိးရမလဲမသိျပန္၊
ေၾသာ္....ခက္ရပါလားစပယ္ျဖဴ။

No comments:

Post a Comment