Monday, May 25, 2009
''----''တဲ့ ခ်စ္သူနာမည္ေလး။သူဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္
စံပယ္ျဖဴေလးတစ္ပြင့္ပဲ။တကယ့္ကုိအျပစ္ကင္းစင္တဲ့ျဖဴစင္
တဲ့ပန္းပြင့္ေလး။ေသြးလည္ပတ္မႈမ်ားစြာကုိရပ္ဆုိင္းသြားေစ
တဲ့သူရဲ႕ဟန္အမူအရာေလးေတြ။ရွိရွိသမွ်ပန္းပြင့္မ်ားစြာကုိ
ပြင့္ဖူးေစတဲ့သူ႕ရဲ႕ရယ္သံခ်ိဳျမေလးေတြ။စေတြ႕တဲ့ေန႕ကစျပီး
အခုခ်ိန္ထိတုိင္ေအာင္သူ႕အေပၚအျမတ္တႏုိးခ်စ္ေနမိခဲ့တယ္။
ဖြင့္ေျပာဖုိ႕အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။အေျခေနေတြေၾကာင့္
့္ျမိဳသိပ္ခဲ့ရေပမယ့္ဘယ္မွာေမ့ဖုိ႕လြယ္ခဲ့လုိ႕လဲ။ဘယ္ေရြ႕ဘယ္
မွ်ခ်စ္တယ္ဆိုတာတုိင္းတာဖုိ႕ကၽြန္ေတာ့္မွာေပတံေတြမရွိပါဘူး။
သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကေတာ့ေသခ်ာလြန္းမကေသခ်ာေနခဲ့တယ္။
ျမိဳသိပ္သိမ္းဆည္းထားရတဲ့အျဖစ္ကတကယ္တမ္းက်ေတာ့
ပင္ပန္းလြန္းတယ္။ေ၀းခါမွလဲေ၀းေရာေပါ့ေလ။ခ်စ္တယ္လုိ႕
ဖြင့္ေျပာခြင့္ရခ်င္တယ္။တခါတေလက်ေတာ့လဲ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ
ျပန္ေမးမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္သူ႕ဆီကဘာေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိ
သလဲ။အမ်ားၾကီးရွိခဲ့တယ္ဆုိရင္လဲ အနည္းဆံုးကုိသာအရိုးစင္း
ဆံုးေျပာပါ။''ဘာလဲ''။
ခ်စ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအသိအမွတ္ျပဳေစခ်င္ခဲ့တယ္။ခ်စ္သူက
သာအသိအမွတ္ျပဳခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရြင္ေန
မွာပါ။တံစဥ္ကိုင္ထားတဲ့လယ္သမားေရ့ွမွာစပါးပင္ကေလးခါး
ကိုင္းေပးျပီး အခုတ္ခံသလုိမ်ိဳး ရုိက်ိဳးသိမ္ေမြ႕စြာကၽြန္ေတာ္ဆက္
ခ်စ္သြားမွာပါ။ေနာင္ေခတ္အဆက္ဆက္ကလူေတြကမာၻေျမကို
ျပန္ျပီးတူးေဖာ္ၾကတဲ့အခါကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ဟာခ်စ္သူအေၾကာင္း
ေတြကုိခ်ည္းမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ခရမ္းျပာေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္
ျဖစ္ခ်င္တယ္။
No comments:
Post a Comment