Friday, June 5, 2009
ခ်စ္သူကုိစံပယ္ျဖဴေလးတစ္ပြင့္အျဖစ္ကၽြန္ေတာ္ထင္ျမင္လုိက္မိသည္။
အေရာင္အေသြးစံုလင္တဲ့ပန္းပြင့္ေလးေတြၾကားထဲမွာ သူ႕ရဲ႕ပကတိျဖဴ
စင္တ့ဲအေရာင္အဆင္းေလးကုိကၽြန္ေတာ္စြဲလန္းသြားခဲ့မိသည္။
ဒီပန္းေလးရဲ႕ရနံ႕ကုိရႈရႈိက္မိရံုမွ်ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာတိမ္းမူးတိမ္းမက္ေ၀ဒ
နာအဆိပ္တက္ခဲ့တယ္။ျမင္ေနခြင့္ေလးတစ္ခုတည္းမွာသူဟာကၽြန္ေတာ့္
အတြက္အိပ္မက္မ်ားစြာကုိလင္းလက္ေတာက္ပေစခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆုိတာ
ဟုတ္မွာပါ။အဲဒါေၾကာင့္လဲ တဘက္သတ္အခ်စ္ကိုကဖ်စ္ကညစ္နဲ႕သုိ
၀ွက္ေနမိတာေပါ့။ဘယ္သူဘယ္၀ါေတြျပ႒ါန္းခဲ့တယ္ဆုိတာမသိေပမယ့္
အဲဒီအခ်စ္စစ္အေပၚကၽြန္ေတာ္အရူးအမူးတြယ္ဖက္္မိတယ္။သူ႕ကုိကၽြန္
ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္။ေသခ်ာတယ္ ထပ္ေျပာရင္လဲဒီစကားတစ္ခြန္း
တည္းပဲ။ သူ႕ကုိကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေနမိခဲ့ျပီ။အခ်စ္ဆိုတာပုိင္ဆုိင္ျခင္း
လား။စြန္႕လြတ္ျခင္းလား။ေပးဆပ္ျခင္းလား............ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ကေတာ့အခ်စ္ဆုိတာ အဓိပၡါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးထဲကကင္းလြတ္
ေနတဲ့အျဖဴေရာင္ပန္းတစ္ပြင့္သာျဖစ္တယ္။အဲဒီလုိေန႕နဲ႕ညေတြမွာ...
ကၽြန္ေတာ္ဟာပန္းဘာသာနဲ႕ေရးထုိးထားတဲ့အလွ်ိဳ႕၀ွက္ဆံုးအကၡရာတစ္လုံး
ကုိပဲ မုိက္ကန္းရဲတင္း မျမင္မခ်င္းဖတ္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ရူးသြပ္မႈျမင္းရုိင္းကုိကၽြန္
ေတာ္ဇက္ကုန္ဖြင့္လုိက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္...သူ႕အတြက္ဘာျဖစ္ခ်င္ခဲ့လဲ။
ဘ၀မွာျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ေပါ့ အဆံုးမဲ့ေပးဆပ္ခြင့္ကုိသာကၽြန္ေတာ့္
လုိခ်င္တယ္။သူ႕အနားမွာကၽြန္ေတာ္အျမဲေနခ်င္တယ္။သူ႕ရဲ႕ပြင့္လြာေလးေတြ
မညႈိးႏြမ္းဖုိ႕၊ သူရဲ႕ရနံ႕ေလးေတြမလြင့္ပါးမကြယ္ေပ်ာက္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္အစြမ္း
ကုန္ကြယ္ကာေစာင့္ေရွာက္ေနခ်င္မိတယ္။
ထပ္ေျပာခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါရေစ။တခါတေလေတာ့လဲ ပုိင္ဆုိင္
လုိတဲ့စိတ္ဆင္ရိုင္းေတြကိုခၽြန္းအုပ္လုိ႕မရခဲ့ဘူး။သူ႕မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေနခြင့္
ရတဲ့အခ်ိန္တုိင္း ပုိင္ဆုိင္လုိစိတ္ကခ်ဳပ္တီးထားလို႕မရႏုိင္ေအာင္ ဗုိင္းရပ္စ္ပိုးမြား
ေတြလုိ ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစစ္စစ္ကုိက္ခဲနာက်င္ေစခဲ့တယ္။
စံပယ္ျဖဴေရ.....စြန္႕လြတ္စိတ္နဲ႕ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိေပမယ့္လဲ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့
ပုိင္ဆုိင္ခ်င္မိတာတကယ္ပါ။
No comments:
Post a Comment