Monday, June 22, 2009
တျဖဳိက္ျဖိဳက္ေစြတဲ့မုိးတစ္ညေပါ့။
အဲဒီညမွာ ကၽြန္ေတာ္အရူးအမူးျဖစ္ေနတာကေတာ့အိပ္မက္ထဲကေမြးျမေနတဲ့
သူ႕ပါးေလးတစ္ဖက္ပါပဲ။အိမ္အျပင္ဘက္မွာေတာ့တစ္စတစ္စသိပ္သည္းလာ
တဲ့အေမွာင္ထုေတြရယ္၊တခ်က္ခ်က္မွာေအာ္ျမည္ရင္းျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့အိပ္တန္း
ျပန္ေနာက္က်တဲ့ငွက္တစ္ေကါင္တစ္ေလကလြဲလုိ႕အရာရာအားလံုးဟာ
ပက္တိ တိတ္ဆိတ္၊စံပယ္ျဖဴအိမ္ေလးဘက္ကၽြန္ေတာ္ေငးရီေနခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးမွာ စံပယ္ျဖဴအေၾကာင္းေတြကုိပဲေျပာတတ္တဲ့ဂစ္တာေလး
တစ္လက္ရယ္၊စံပယ္ျဖဴ႕အေၾကာင္းေတြကုိေရးထုိးထားတဲ့အျပာေရာင္ဒုိင္ယာ
ရီေလး၊ျပီးေတာ့.....စံပယ္ပြင့္ေလးေတြအစီအရီစံပယ္ပန္းအုိးေလးရယ္...
သူတုိ႕လဲကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူဆြတ္ပ်ံ႕ရီေ၀ခဲ့ၾကတယ္။
ေလေတြကလဲ ဟူးဟူးရားရားတုိက္ခတ္ေနတယ္။စံပယ္ျဖဳေရ...အဲလုိေလစီး
ထဲမွာနင့္ဆံႏြယ္ေလးေတြလြင့္၀ဲေနတါကုိေငးၾကည္ေနခဲ့မိတဲ့လြန္ခဲ့ေသာတစ္
ေန႕ကိုျမင္ေယာင္လာျပန္တယ္။ေတာင္အရပ္ကေလညွင္းေတြနင့္မ်က္ႏွာ
ေလးကုိတုိးသက္တဲ့အခါ ေတာင္ပင္လယ္ကေဗဒါေတြဟာေဆာက္တည္ရာ
မရျဖစ္ကုန္တယ္တဲ့။အိပ္မက္စံပယ္ျဖဴ၊ေမ့မရေသာခ်စ္သူ၊နင္နဲ႕ပတ္သက္
လာရင္အရာရာတုိင္းဟာအမွတ္တရေတြပါပဲ။သတိရလြမ္းမိတဲ့စိတ္ကုိလက္
္ခ်ိဳးေရၾကည္႕မိတယ္။ကၽြန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့တာဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့ျပီလဲ
ဲမျမင္ရတာၾကာခဲ့ျပီ။ရင္ထက္မွာေတာလြမ္းအကၡရာေတြအခါခါတင္ခဲ့ေပါ့။
သတိရတုိင္းကဗ်ာေတြေရး၊ေတြ႕ျမင္ရမလားအခါခါေတြးရင္းစံပယ္ျဖဴအိမ္ေရွ့
ွ့ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတယ္။မွိတ္ထားတဲ့၀ရံတာမီးေရာင္ေလးနဲ႕အတူကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုး
သါးဟာအေမွာင္အတိက်လုိ႕ေပါ့။ခ်စ္သူကုိမျမင္ေတြ႕ရေပမယ့္ခ်စ္သူရွိရာအိမ္
ေလးကုိေငးရင္းကၽြန္ေတာ့္ရင္တစ္ခုလံုးေႏြးေထြးလာတယ္။
ခ်စ္သူရွိရာအရပ္၊ခ်စ္သူရွိရာေနရာ၊ခ်စ္သူရွိရာကမာၻမွာကၽြန္ေတာ္တဖ၀ါးမခြာ
ေနလုိခ်င္မိတယ္။ေမ့မရေသာခ်စ္သူ၊မေမ့အပ္ေသာခ်စ္သူ၊သူဟာကၽြန္ေတာ့္ရဲ
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိတုိင္ေအာင္ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးေသြးထဲမွာႏူးည့့ံသိမ္
ေမြ႕စြာစီးဆင္းေနမွာပါ။
No comments:
Post a Comment